3. Flotylla Okrętów
Jarosław Ciślak, Tomasz Grotnik
3. Flotylla Okrętów
W 1965 roku wraz z powstaniem 8. i 9. Flotylli Obrony Wybrzeża rozpoczęła się tworzyć współczesna struktura Marynarki Wojennej. Zasadnicze siły przeznaczone do obrony wybrzeża i ograniczonych, mało intensywnych zadań ofensywnych zostały skoncentrowane właśnie w obu flotyllach. Siły uderzeniowe MW pozostawały wówczas zorganizowane w 1. Brygadę Okrętów Podwodnych, 3. Brygadę Kutrów Torpedowych oraz 7. Dywizjon Niszczycieli. W 1971 roku zapadła decyzja o połączeniu tych trzech jednostek w jeden nowy związek taktyczny MW. Dowódca MW rozkazem z 11 marca 1971 roku – dzień ten jest obecnie świętem jednostki – polecił do 31 maja tr. zorganizować 3. Flotyllę Okrętów w Gdyni.
W skład nowej flotylli weszły 4 okręty podwodne proj. 613 (z 1. Brygady Okrętów Podwodnych), 8 kutrów rakietowych proj. 205, 12 kutrów torpedowych proj. 183 (z których następnie trzy przebudowano na kutry-cele), doświadczalny kuter torpedowy proj. 663D (wszystkie z 3. Brygady Kutrów Torpedowych) oraz niszczyciel rakietowy proj. 56AE ORP Warszawa i niszczyciel proj. 30bis ORP Grom (oba z 7. Dywizjonu Niszczycieli). Kutry zorganizowano w 1. i 2. Dywizjon Kutrów Rakietowo-Torpedowych (dKR-T), a okręty podwodne w Dywizjon Okrętów Podwodnych (dOP). Niszczyciele pozostały samodzielne i podlegały bezpośrednio dowódcy 3.FO. Taka struktura organizacyjna MW (dwie FOW i jedna FO) była zgodna z ówczesnymi poglądami na przewidywane działania wojenne. 3. Flotylla Okrętów była czysto uderzeniowym związkiem taktycznym, pozbawionym logistyki i jednostek nadbrzeżnych. Swoje zadania mogła wykonać zarówno w oparciu o bazy 8. i 9.FOW, jak również w oparciu o zabezpieczenie i zaopatrzenie MW ZSRR lub NRD. Sprzyjała temu unifikacja podstawowego uzbrojenia i wyposażenia w trzech marynarkach tworzących na czas wojny Zjednoczoną Flotę Bałtycką. Obie FOW przygotowane były do prowadzenia obrony wybrzeża morskiego oraz stref odpowiedzialności, a także do wzięcia udziału we wspólnej operacji desantowej, stanowiącej wsparcie lądowych działań Frontu Nadmorskiego.
WCZESNE LATA
Pierwszym wzmocnieniem organizacyjnym 3.FO było przyjęcie w podporządkowanie 10 lutego 1976 roku Grupy Okrętów Hydrograficznych (gOH). Powstała ona 31 stycznia 1974 roku i stanowiła grupę okrętów rozpoznania radioelektronicznego. Nazwa pomimo że była niejawna, dodatkowo dla maskowania zamiast słowa „rozpoznawczych” brzmiała „hydrograficznych”. Okręty miały pomalowane na biało nadbudówki w celu upodobnienia ich do jednostek hydrograficznych. Oczywiście zabiegi te były mało celowe, dlatego że okręty rozpoznania radioelektronicznego były od razu identyfikowane przez obce siły ze względu na widoczne wyposażenie i sposób działania (w pobliżu akwenów, na których odbywały się ćwiczenia obcych flot, w pobliżu wybrzeży i portów ewentualnego nieprzyjaciela). Po powstaniu w 1974 roku gOH podlegała szefowi Sztabu MW poprzez szefa Oddziału Rozpoznawczego Sztabu MW. W 1976 roku została podporządkowana pod 3.FO, ale szef Sztabu MW pozostawił w swojej kompetencji szkolenie specjalne oraz stawianie zadań związanych z operacyjnym wykorzystaniem grupy. 3. Flotylla Okrętów na mocy rozkazu ministra Obrony Narodowej z 7 marca 1985 roku otrzymała imię kmdr. Bolesława Romanowskiego. Uroczystość odbyła się w Porcie Wojennym w Gdyni 12 października 1985. Sprawa nadania patrona 3.FO stanęła na Radzie Wojskowej MON już w 1983 roku, lecz została odroczona o dwa lata.
WCZESNE LATA
Pierwszym wzmocnieniem organizacyjnym 3.FO było przyjęcie w podporządkowanie 10 lutego 1976 roku Grupy Okrętów Hydrograficznych (gOH). Powstała ona 31 stycznia 1974 roku i stanowiła grupę okrętów rozpoznania radioelektronicznego. Nazwa pomimo że była niejawna, dodatkowo dla maskowania zamiast słowa „rozpoznawczych” brzmiała „hydrograficznych”. Okręty miały pomalowane na biało nadbudówki w celu upodobnienia ich do jednostek hydrograficznych. Oczywiście zabiegi te były mało celowe, dlatego że okręty rozpoznania radioelektronicznego były od razu identyfikowane przez obce siły ze względu na widoczne wyposażenie i sposób działania (w pobliżu akwenów, na których odbywały się ćwiczenia obcych flot, w pobliżu wybrzeży i portów ewentualnego nieprzyjaciela). Po powstaniu w 1974 roku gOH podlegała szefowi Sztabu MW poprzez szefa Oddziału Rozpoznawczego Sztabu MW. W 1976 roku została podporządkowana pod 3.FO, ale szef Sztabu MW pozostawił w swojej kompetencji szkolenie specjalne oraz stawianie zadań związanych z operacyjnym wykorzystaniem grupy. 3. Flotylla Okrętów na mocy rozkazu ministra Obrony Narodowej z 7 marca 1985 roku otrzymała imię kmdr. Bolesława Romanowskiego. Uroczystość odbyła się w Porcie Wojennym w Gdyni 12 października 1985. Sprawa nadania patrona 3.FO stanęła na Radzie Wojskowej MON już w 1983 roku, lecz została odroczona o dwa lata.
Pełna wersja artykułu w magazynie MSiO 4/2011