Armia grecka 1940 – 1941

Zbigniew Lalak

W 1829 roku na mocy traktatu z Adrianpola zostały znacznie zredukowane posiadłości Imperium Osmańskiego w Europie, dzięki czemu Grecja została niepodległym państwem. Stało się to po wybuchu walk na Peloponezie w  1821 roku, które zakończyły się zwycięstwem Greków oraz nacisku Brytyjczyków, Francuzów oraz Rosjan. Nowym królem Greków został obrany Otton Wittelsbach syn Ludwika I Bawarskiego. Przez kolejne lata Grecy prowadzili walkę z Turkami o włącznie w skład swojego królestwa wszystkich ziem zamieszkanych przez Greków. W 1897 roku Grecy ponieśli dotkliwą klęskę w „wojnie 30 dniowej”, ale pierwsza wojna bałkańska w 1912 roku zakończyła się ich zwycięstwem. Po zakończeniu Wielkiej Wojny, w której Grecy stanęli po stronie Ententy, uderzyli na Turcję. Wojna toczyła się ze zmiennym szczęściem, początkowe sukcesy sprawiły, że idea „Wielkiej Grecji” stała się realna. Jednak klęska i odwrót armii greckiej w 1922 roku sprawiła, że państwo pogrążyło się chaosie. Kolejne pucze organizowane przez wojsko stały się stałym elementem polityki greckiej. Ostatecznie w 1936 roku została ustanowiona dyktatura gen. Joanisa Metaksasa, któremu przyszło się zmierzyć z nadchodzącym włoskim zagrożeniem.

Pełna wersja artykułu w magazynie TWH 6/2015