Australijskie fregaty typu Adelaide, alternatywa dla PMW ?

Sławomir J. Lipiecki

Należąca do typu Adelaide fregata rakietowa HMAS Sydney pod koniec ubiegłego roku zakończyła 32-letnią służbę w Australijskiej Marynarce Wojennej. Co istotne, wycofanie jednostki z linii nie nastąpiło z powodu jej rzekomo podeszłego wieku, ale z uwagi na fakt, że RAN (Royal Australian Navy) potrzebuje dużo większych okrętów do realizacji zadań m.in. z zakresu obrony wód terytorialnych Australii. Miejsce fregaty zajmie duży niszczyciel przeciwlotniczy AWD z systemem AEGIS, typu Hobart. Tymczasem HMAS Sydney jeszcze przez kilka miesięcy służył jako baza szkoleniowa dla przyszłych oficerów. Jego stan techniczny jest doskonały, a sam okręt przeszedł kilka modernizacji, w tym jedną kompleksową, w ramach programu SEA 1390. Od początku tego roku fregata oczekuje na swój dalszy los.

Australijskie okręty typu Adelaide należą do długiej serii amerykańskich fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry, które zaczęły wchodzić do linii od 1977 roku. Są to stosunkowo duże, choć też już nie największe okręty w swojej klasie. Ich wyporność bojowa sięga 3638 ts, a maksymalna nawet 4100 ts. Wszystkie jednostki budowane poza Stanami Zjednoczonymi miały wydłużony kadłub (138 m zamiast 135,6 m), natomiast fregaty dla US Navy budowano jako wersje krótkie. W późniejszym czasie aż 28 z tych jednostek zmodernizowano do wersji z dłuższym lądowiskiem (amer. long hull). Umożliwiło to obsługę większych i nowocześniejszych śmigłowców ZOP takich jak SH-60 Seahawk. Jednostki te otrzymały ponadto dużo nowocześniejszych systemów kontroli takich jak LAMPS III, RAST i TACTAS (na okrętach typu Adelaide nie zainstalowano hydroakustycznej stacji holowanej AN/SQR-19 TACTAS, czyli TACtical Towed Array System).

Cztery pierwsze fregaty typu Adelaide zamówiono w USA w latach 1976-1977. Budowano je w stoczni w Seattle (stan Washington), należącej do korporacji Todd Shipyards Corporation (obecnie Todd Pacific Shipyards Corporation). HMAS Adelaide (FFG-01), HMAS Canberra (FFG-02) i HMAS Sydney (FFG-03) skonstruowano według bazowego projektu, m.in. z tzw. krótkim kadłubem. Bardzo szybko poddano je jednak stosownej modernizacji. Wymagało to m.in. instalacji systemu wspomagającego lądowanie śmigłowców RAST (ang. Recovery Assist, Secure and Traverse). To rozwiązanie pozwala na operowanie maszynami nawet w trudnych warunkach pogodowych, przy stanie morza dochodzącym do sześciu stopni w skali Beaufort'a.

Ostatnią fregatę z pierwszej serii, HMAS Darwin (FFG-04) zbudowano od razu w wersji przedłużonej tzw. long hull. W 1983 roku rząd australijski podjął decyzję o budowie kolejnych dwóch fregat. Tym razem obie jednostki w całości skonstruowano w Australii. Za budowę odpowiedzialna była stocznia Williamstown (stan Victoria), będąca notabene częścią firmy AMECON (Australian Marine Engineering CONsolidated, później znanej jako Transfield Defence Systems, a obecnie Tenix Defence Marine Division). HMAS Melbourne (FFG-05) wodowano w maju 1989 r. a kadłub HMAS Newcastle (FFG-06) zszedł z pochylni stoczniowej w lutym 1992 roku. Obie fregaty rozpoczęły służbę w RAN między 1992-1993 rokiem.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 11/2016