B-52 Thunder & Litening II
Kevin Jackson, Erik Roelofs
B-52 Thunder & Litening II
Pozostający w wyposażeniu już blisko pięćdziesiąt lat B-52H Stratofortress jest najstarszym samolotem Sił Powietrznych USA. Oto reportaż Kevina Jacksona i Erika Roelofsa, którzy udali się do Luizjany, by przekonać się osobiście, jak 93. Dywizjon Bombowy Rezerw Sił Powietrznych USA przekształcił B-52H Stratofortress ze strategicznego bombowca – nosiciela broni jądrowej w samolot do precyzyjnych uderzeń konwencjonalnych.
Jednym ze stosunkowo nowych użytkowników samolotów bombowych B-52H Stratofortress, po Siłach Powietrznych USA i NASA, są Rezerwy Sił Powietrznych USA, a wśród nich 93. Dywizjon Bombowy z 917. Skrzydła z bazy Barksdale w Luizjanie, ponownie sformowany 1 października 1993 r. W swoim poprzednim wcieleniu dywizjon używał bombowców B-17 Flying Fortress, B-29 Superfortress, B-47 Stratojet i B-52H Stratofortress, do momentu jego rozwiązania w 1963 r. Dziś 93.. Dywizjon Bombowy, znany też jako „Scalp Hunters”, wykonuje zadania związane z precyzyjnymi uderzeniami konwencjonalnymi, zostawiając te związane z atakami jądrowymi w wyłącznej gestii sił regularnych. Osiem B-52H Stratofortress z 93. DywizjonuBombowego dzieli rampę z samolotami tego samego typu, należącymi dostacjonującego w Barksdale 2. SkrzydłaBombowego. Samoloty B-52H są nazywaneBUFF – Big Ugly Fat Fellow (wielki, brzydki,tłusty koleś) i chociaż oficjalna nazwa brzmi Stratofortress, to załogi powszechnie mówią na nie BUFF. Poza 93. DywizjonemBombowym, w 917. Skrzydle Rezerw Sił Powietrznych USA jest też 47. Dywizjon Myśliwski, wyposażony w samoloty szturmowe A-10A Thunderbolt II, parkowane na końcu centralnej płaszczyzny postojowej samolotów skrzydła. Chociaż 93. Dywizjon Bombowy w swoimnowym wcieleniu był nową jednostką wyposażoną B-52H Stratofortress, to jednakwkrótce zasilili go doświadczeni członkowie załóg bombowców tego typu. W przeciwieństwie do jednostek lotniczych sił regularnych, jednostki Rezerw Sił PowietrznychUSA nie wysyłają personelu do służby pozagranicami kraju, służba w dywizjonie więcbyła interesującą propozycją dla tych,którzy chcieli wreszcie osiedlić się gdzie na stałe. Uzdolnieni i doświadczeni piloci w 93. Dywizjonie Bombowym spowodowali, że Siły Powietrzne USA wybrały tę zasobników obserwacyjno-celowniczych nowej generacji, które później zostały wprowadzone w innych oddziałach amerykańskichsił powietrznych. Dzięki temutakże 93. Dywizjon Bombowy zajmowałpierwsze miejsce w takich ćwiczeniach, jak „Gunsmoke ’95” czy „BUFF Smoke ’05”.
„Gunsmoke ’95” było ostatnim wielkimćwiczeniem, a jednocześnie zawodami w atakowaniu obiektów naziemnych, któreprowadzono w bazie Nellis w Newadzie lapi93. Dywizjon Bombowy te zawody wygrał.Było to znaczne osiągnięcie, wziąwszy pod uwagę, że dywizjon istniał dopiero dwa lata.Z kolei ćwiczenie „BUFF Smoke ‘05” objęło rywalizację wszystkich jednostek wyposażonychw bombowce B-52H we wszystkichaspektach eksploatacji samolotu tego typu:w zakresie obsługi technicznej, obchodzenia się z uzbrojeniem, wykonywaniazadań bojowych przez personel latający oraz zabezpieczenie działań. W 2008 r.93. Dywizjon Bombowy po raz pierwszywziął udział w rywalizacji „Best SquadronAward” i zajął w niej pierwsze miejsce.
„Gunsmoke ’95” było ostatnim wielkimćwiczeniem, a jednocześnie zawodami w atakowaniu obiektów naziemnych, któreprowadzono w bazie Nellis w Newadzie lapi93. Dywizjon Bombowy te zawody wygrał.Było to znaczne osiągnięcie, wziąwszy pod uwagę, że dywizjon istniał dopiero dwa lata.Z kolei ćwiczenie „BUFF Smoke ‘05” objęło rywalizację wszystkich jednostek wyposażonychw bombowce B-52H we wszystkichaspektach eksploatacji samolotu tego typu:w zakresie obsługi technicznej, obchodzenia się z uzbrojeniem, wykonywaniazadań bojowych przez personel latający oraz zabezpieczenie działań. W 2008 r.93. Dywizjon Bombowy po raz pierwszywziął udział w rywalizacji „Best SquadronAward” i zajął w niej pierwsze miejsce.
Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 1/2010