Królewskie Siły Powietrzne Bahrajnu

 

 

W 1968 r. utworzono Siły Obronne Bahrajnu, które składały się wówczas jedynie z jednostek lądowych i nie miały w swoim składzie komponentu lotniczego. Wkrótce jednak Dowództwo Sił Obronnych zdecydowało, że taki komponent jest niezbędny; rozpoczęto więc użytkowanie operacyjne śmigłowców (w 1971 r. Bahrajn uzyskał niepodległość od Wielkiej Brytanii). Pierwsze dwa lekkie śmigłowce wielozadaniowe Bo-105C dostarczono do nowo zbudowanej bazy lotniczej w Riffa; zostały one później uzupełnione przez kolejne dwa Bo-105C. Z powodu wyspiarskiego położenia Bahrajnu, śmigłowce te wkrótce stały się kluczowym czynnikiem w operacjach poszukiwawczo-ratowniczych oraz w zadaniach transportowo-łącznikowych. W 1985 r. pojawiły się pierwsze z dwunastu samolotów myśliwsko-bombowych F-5 Tiger II. W 1987 r. lotnictwo wojskowe zostało zreorganizowane i Skrzydło Lotnicze stało się Siłami Powietrznymi Emiratu Bahrajnu. Zaledwie po pięciu latach od rozpoczęcia eksploatacji F-5 Tiger II, dostarczono pierwszą eskadrę wielozadaniowych samolotów myśliwskich F-16 Fighting Falcon, co istotnie zwiększyło możliwości bojowe lotnictwa. W latach 1994–1995 Bahrajn otrzymał dwie eskadry śmigłowców szturmowych AH-1 Cobra. W 2002 r. państwo stało się monarchią i lotnictwo wojskowe zostało przemianowane na Królewskie Siły Powietrzne Bahrajnu (Royal Bahraini Air Force). W tym samym roku poczyniono także pierwsze kroki w kierunku samowystarczalności w szkoleniu lotniczym, gdy dostarczono tłokowe samoloty T.67M Firefly, uzupełnione w latach 2006–2007 przez samoloty odrzutowe Hawk Mk 129. W ubiegłym roku Królewskie Siły Powietrzne Bahrajnu otrzymały wielozadaniowe śmigłowce transportowe S-70M Black Hawk.

Skrzydło Szkolenia Lotniczego
Wpływ na rozwój Królewskich Sił Powietrznych Bahrajnu miała decyzja o utworzeniu narodowego systemu szkolenia lotniczego, który mógłby prowadzić w kraju szkolenie wszystkich lub większości pilotów wojskowych. Do tego momentu całe szkolenie lotnicze odbywało się w zaprzyjaźnionych krajach (Arabia Saudyjska, Jordania, Zjednoczone Emiraty Arabskie). W 2002 r. Królewskie Siły Powietrzne Bahrajnu podpisały kontrakt z firmą BAE Systems na stworzenie kompleksowego systemu szkolenia lotniczego opartego takna dwóch typach samolotów: Slingsby T.67M Firefly do szkolenia selekcyjnego i podstawowego oraz BAE Systems Hawk Mk 129 do podstawowego i zawansowanego szkolenia na samolotach odrzutowych. Zamówiono trzy T.67M Firefly i sześć Hawków Mk 129 oraz w ramach pakietu dodatkowego służbę trzech instruktorów. Skrzydło Szkolenia Lotniczego jest dowodzone przez ppłk. Yusufa Ahmeda Bubshaita, który tak opisuje przebieg kształcenia w lotnictwie Bahrajnu: Szkolenie selekcyjne obejmuje 10 lotów na Firefly, wszystkie loty odbywają się z udziałem instruktora (nie ma lotów samodzielnych). Po tej fazie okazuje się, czy uczeń ma odpowiednie predyspozycje do latania. Około dziesięciu-piętnastu pilotów rocznie odbywa szkolenie selekcyjne, z których 3–6 kontynuuje szkolenie podstawowe. Kurs szkolenia podstawowego na Firefly rozpoczyna się 20 lotami, w tym czterema zadaniami samodzielnymi. Po tej fazie zapada decyzja, czy pilot będzie latał na samolotach myśliwskich, czy też na śmigłowcach. Zależy ona od możliwości, motywacji i życzenia ucznia. Cały kurs szkolenia podstawowego dla pilotów samolotów myśliwskich składa się z 60 lotów, część dla pilotów śmigłowców jest nieco krótsza. Oba kursy na samoloty myśliwskie: podstawowy i zaawansowany odbywają się na Hawku i trwają od dwunastu do osiemnastu miesięcy. Podczas tego okresu, uczeń wykonuje około 60 zadań w ramach kursu podstawowego i 80 lotów podczas szkolenia zaawansowanego. Po jego ukończeniu uczeń jest promowany i przechodzi na samolot myśliwsko- bombowy (szkolenia taktyczno-bojowego) F-5, aby zdobyć niezbędne doświadczenie w dynamicznym (z wykorzystaniem dopalacza) pilotażu myśliwca, po czym jest zdolny do przejścia na docelowy wielozadaniowy samolot myśliwski F-16. Jednak jest to uwarunkowane decyzją dowództwa Skrzydła Myśliwskiego, które postanawia, gdzie nowy pilot w najlepszy sposób będzie kontynuował swoją karierę. Do dzisiaj wszyscy nasi piloci przechodzili z Firefly na Hawka, a potem na F-5, przed kontynuowaniem latania na F-16, chociaż w 2010 r. po raz pierwszy pilot przeszedł bezpośrednio z Hawka na F-16. Będziemy analizowali ten przypadek i jeśli okaże się dobrym posunięciem, prawdopodobnie w przyszłości będziemy mieli więcej pilotów idących tą ścieżką.