C-130 Hercules w świecie

 

2 lutego 1951 r. USAF ogłosiły zapotrzebowanie na nowy średni samolot transportowy, następcę transportowca Fairchild C-119 Flying Boxcar. Do konkursu przystąpiły firmy: Fairchild, Boeing, Douglas oraz Lockheed. Nowy średni samolot transportowy miał charakteryzować się następującymi parametrami: możliwością transportu 92 żołnierzy lub 64 spadochroniarzy na odległość 3220 km, możliwością transportu ładunku o masie 13 608 kg na odległość 950 mil bez tankowania w powietrzu, być wyposażonym w tylną rampę do szybkiego za- i wyładunku, posiadać możliwość operowania z prowizorycznych pasów startowych, posiadać możliwość utrzymania się w powietrzu nad strefą zrzutu z wyłączonym jednym silnikiem. W firmie Lockheed zadanie opracowania projektu nowego średniego samolotu transportowego dla USAF (firmowe oznaczenie L-206) powierzono zespołowi pod kierunkiem Arta Flocka. Jedną z pierwszych decyzji A. Flocka było wykorzystanie do napędu czterech silników turbośmigłowych Allison T56. Dzięki temu zabiegowi, mimo większych rozmiarów, samolot miał być szybszy oraz posiadać lepsze charakterystyki startu i lądowania. W celu poprawy komfortu kabina załogi oraz pokład ładunkowy miały być hermetyzowane. Samolot otrzymał drzwi desantowe na obu burtach, umieszczone przy końcu kadłuba, były one przeznaczone do desantowania spadochroniarzy. Dodatkowo do zrzutu, za- i wyładunku zainstalowano tylną rampę. W celu poprawy pracy na ziemi spód kadłuba został umieszczony blisko ziemi. Pozwoliło to na załadunek samolotu prosto z ciężarówki, rampa mogła się stykać ze skrzynią ładunkową pojazdu. Sama kabina ładunkowa miała następujące wymiary: długość 12,62 m, szerokość 3,14 m i wysokość 2,74 m. Jej objętość wynosiła 127,4 metrów sześciennych. Komisja USAF ogłosiła swoją decyzję 2 lipca 1951 r., wybierając ofertę firmy Lockheed. Głównym powodem tej decyzji były masa samolotu oraz niższe niż u konkurencji, koszty budowy egzemplarza. W wyniku wygranej Lockheed otrzymał kontrakt na budowę dwóch prototypów nowego średniego samolotu transportowego, a pierwsze maszyny seryjne zakontraktowano 19 września 1952 r. Poza budową prototypów produkcja samolotu miała się odbywać w zakupionych przez Lockheeda zakładach lotniczych w Marietta. Przekazane USAF prototypy przeszły próby operując z bazy lotniczej Edwards. W ich wyniku okazało się, że w powietrzu samolot poprawił deklarowane na papierze osiągi o ponad 30%. W kwietniu 1954 r. USAF zamówiły kolejne egzemplarze, rozpoczynając produkcję wieloseryjną samolotu C-130.