Centrum szkolenia lotniczego Sił Powietrznych Danii

Cristian Schrik

Centrum szkolenia lotniczego

Sił Powietrznych Danii

Od lutego 1993 r. wstępne szkolenie załóg lotniczych na potrzeby Flyvevabnet, czyli Królewskich Sił Powietrznych Danii, jest prowadzone przez Szkołę Lotniczą Flyveskolen (FLSK) w bazie Karup. Dziś szkolenie to przechodzi zmiany, mające na celu dostosowanie go do potrzeb i wyzwań XXI wieku.

Szkoła Lotnicza Wojsk Lądowych, która w późniejszym okresie stała się szkołą lotniczą Lotnictwa Wojsk Lądowych powstała 2 lipca 1921 r. w Klovermarken pod Kopenhagą. Po drugiej wojnie światowej szkolenie lotnicze wznowiono w bazie lotniczej Avno, 1 stycznia 1951 r. zaś formalnie powstała Szkoła Lotnicza Sił Powietrznych, wraz z wydzieleniem tych ostatnich w samodzielny rodzaj sił zbrojnych. Przez ostatnie 66 lat w szkole lotniczej używano sześciu różnych typów samolotów: Scandinavian Aero Industry KZ II (1946-1976), KZ IV (1948-1953), North American Harvard (1946-1959), de Havilland Canada Chipmunk (1950-1976) i wciąż pozostający w użyciu od 1975 r. Saab T-17 Supporter. Decyzją polityków z 1992 r., Szkoła Lotnicza została przeniesiona do Karup.

Szkolenie pilotów wojskowych Danii Droga do tego, by zostać pilotem wojskowym Królewskich Sił Powietrznych Danii jest dość długa. Po przejściu badań lekarskich, egzaminu ze sprawności fizycznej i testów psychologicznych w centrum selekcyjnym także znajdującym się w bazie Karup, wybrani kandydaci przechodzą szkolenie ogólnowojskowe, po którym uzyskują stopień sierżanta. By zostać oficerem, trzeba przejść roczny wyższy kurs akademicki na uniwersytecie w Kopenhadze, a następnie półroczny kurs teoretyczny prowadzony w Karup.

Szkoła Lotnicza FLSK prowadzi dwa rodzaje szkoleń lotniczych – szkolenie elementarne dla przyszłych pilotów wojskowych i podstawowe szkolenie lotnicze dla członków załóg samolotów i śmigłowców, którzy nie będą pilotami. Szkolenie elementarne obejmuje naukę podstawowych manewrów, naukę akrobacji, latanie według wskazań przyrządów i loty nawigacyjne. Teoria na obu kursach nie różni się zbytnio, ale samo szkolenie praktyczne jest oczywiście odmienne, w przypadku członków załóg jest bowiem większy nacisk na nawigowanie samolotu. Po egzaminie końcowym, który kończy się zwyczajowym przelotem na wysokości 50 m z prędkością 185 km/h kandydaci na członków załóg przechodzą dalsze szkolenie w jednym z dywizjonów Królewskich Sił Powietrznych Danii.

Do niedawna w FLSK były dwie grupy kursantów rocznie, ale obecnie z powodu cięć budżetowych i mniejszego zapotrzebowania na pilotów wojskowych w Danii, jest jedna grupa kursantów rocznie. W lutym każdego roku szkolenie rozpoczyna ośmiu do dwunastu kandydatów na pilotów i tylko co trzeci kończy pełny cykl szkolenia. W czasie sześciu miesięcy w FLSK uczniowie mieszkają w bazie, muszą się bowiem bardzo intensywnie uczyć, zarówno w ciągu dnia, jak i wieczorami. Cywilni instruktorzy FLSK prowadzą zajęcia teoretyczne z takich przedmiotów jak meteorologia, aerodynamika, język angielski, budowa płatowców i silników, procedury lotnicze. Wojskowi instruktorzy prowadzą głównie szkolenie praktyczne.

Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 6/2013