Jedwabny Szlak – pistolet CF98-9
Martin Helebrant
Jedwabny Szlak – pistolet CF98-9
W produkcji przedmiotów użytku codziennego obowiązuje niepisana zasada: nie produkujesz w Azji, to jakby cię nie było. Co z tego, że azjatyckie produkty nie są kreatywne, innowacyjne, a jakość leży i kwiczy – skoro „cena czyni cuda”. Jeśli chodzi o broń palną, z Azji idą głównie kopie konstrukcji zachodnich – 1911A1 (sam od paru lat mam i sobie chwalę), TT wz.33, PM, SIG-Sauerów P22x, czy CZ 75. To się jednak zmienia i powoli odchodzi w przeszłość – bo jak się za chwilę przekonamy, kierunek kopiowania zaczyna się ostatnio zmieniać...
Niedawno wpadł mi w rękę nowy chiński pistolet służbowy CF98-9 i muszę przyznać, że sprawił mi wielką niespodziankę. Na próżno wytężałem pamięć – ten pistolet nie jest kopią żadnego konkretnego zagranicznego modelu. Oczywiście, jeśli się uważnie przyjrzeć, można zauważyć różne podobieństwa, ale na Zachodzie też już nie tak łatwo znaleźć coś całkiem świeżego. W tym pistolecie pomysły znane połączono jednak z bardzo oryginalnymi pomysłami własnymi.
QSZ i CF
CF98-9 jest cywilną pochodną chińskiego pistoletu wojskowego QSZ-92 (Qin-Shang Zu 1992, czyli System samopowtarzalnej broni krótkiej wz.92) na naboje 5,8 mm x 21 DAP92 – odpowiednik zachodnich PDW. Amunicja ta powstała w Chinach, lecz do pewnego stopnia widać w niej inspirację belgijskim nabojem 5,7 mm x 28 do pistoletu FiveseveN i peemu FN P90 – a jej pociski także mają stalowe rdzenie, zwiększające zdolność przebijania osłon balistycznych. Data „92” w oznaczeniu broni odnosi się do roku stworzenia pierwszego modelu pistoletu w Instytucie Rozwojowym Broni Palnej (dawniej Instytut 208), a jego konstruktorem miał być według jednych źródeł Liu Ming – ale już według innych jest dziełem Qing Shangshenga. Proces rozwojowy rozpoczął się pięć lat wcześniej, po wprowadzeniu w roku 1987 roku do uzbrojenia Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej naboju 5,8 mm x 42 DBP87 (STRZAŁ 5/08). Mimo całej swej modernizacji, ChAL-W pozostała wówczas wierna starej rosyjskiej i radzieckiej szkole, każącej mieć dla oszczędności na maszynach do gwintowania luf karabin i pistolet tego samego kalibru, więc postanowiła zastąpić pistoletem kalibru 5,8 mm dotychczas stosowane modele kalibru 9 mm (Typ 59, czyli kopię Makarowa na nabój 9 mm x 18) i 7,62 mm (Typ 54, czyli TT wz.33 na nabój 7,62 mm x 25 oraz Typ 77 na naboje 7,62 mm x 17, chińską odmianę naboju 7,65 mm Browninga). W 1992 roku przyjęto do uzbrojenia nabój 5,8 mm x 21 DAP92 i powstał pierwszy prototyp pistoletu w Instytucie 208, a dwa lata później Armia wybrała go do dalszego rozwoju spośród pięciu propozycji. Po kolejnych dwóch latach QSZ92 wszedł do uzbrojenia chińskich sił zbrojnych – ale ponoć nie do produkcji. Niektóre źródła utrzymują (bo w dziedzinie chińskiej broni strzeleckiej mało co jest pewne), że wersja na nabój 9 mm Parabellum powstawała od początku równolegle z pistoletem wojskowym na zamówienie policji, a także z myślą o eksporcie – który jednak jak dotąd był bardzo ograniczony. Powstały znane ze zdjęć pistolety oznaczone QSZ92-5,8 dla ChAL -W oraz QSZ92-9, przyjęty do uzbrojenia chińskiej Milicji Ludowej w roku 1998. Z porównania wyglądu QSZ92-9 i CF98-9 wynika, że prawdopodobnie jest to jedna i ta sama broń, po prostu seryjnej odmianie wersji eksportowej nadano odmienne od wojskowego oznaczenie. W roku 2001 Norinco, chińska państwowa centrala handlu zagranicznego specjalizująca się w technice zbrojeniowej, pokazywała pistolet QSZ92-9 na targach IWA, gdzie przemknął niezauważony wśród dziesiątek kopii TT, CZ 75, HP, P226, Walthera Olympii czy Colta Woodsmana.
QSZ i CF
CF98-9 jest cywilną pochodną chińskiego pistoletu wojskowego QSZ-92 (Qin-Shang Zu 1992, czyli System samopowtarzalnej broni krótkiej wz.92) na naboje 5,8 mm x 21 DAP92 – odpowiednik zachodnich PDW. Amunicja ta powstała w Chinach, lecz do pewnego stopnia widać w niej inspirację belgijskim nabojem 5,7 mm x 28 do pistoletu FiveseveN i peemu FN P90 – a jej pociski także mają stalowe rdzenie, zwiększające zdolność przebijania osłon balistycznych. Data „92” w oznaczeniu broni odnosi się do roku stworzenia pierwszego modelu pistoletu w Instytucie Rozwojowym Broni Palnej (dawniej Instytut 208), a jego konstruktorem miał być według jednych źródeł Liu Ming – ale już według innych jest dziełem Qing Shangshenga. Proces rozwojowy rozpoczął się pięć lat wcześniej, po wprowadzeniu w roku 1987 roku do uzbrojenia Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej naboju 5,8 mm x 42 DBP87 (STRZAŁ 5/08). Mimo całej swej modernizacji, ChAL-W pozostała wówczas wierna starej rosyjskiej i radzieckiej szkole, każącej mieć dla oszczędności na maszynach do gwintowania luf karabin i pistolet tego samego kalibru, więc postanowiła zastąpić pistoletem kalibru 5,8 mm dotychczas stosowane modele kalibru 9 mm (Typ 59, czyli kopię Makarowa na nabój 9 mm x 18) i 7,62 mm (Typ 54, czyli TT wz.33 na nabój 7,62 mm x 25 oraz Typ 77 na naboje 7,62 mm x 17, chińską odmianę naboju 7,65 mm Browninga). W 1992 roku przyjęto do uzbrojenia nabój 5,8 mm x 21 DAP92 i powstał pierwszy prototyp pistoletu w Instytucie 208, a dwa lata później Armia wybrała go do dalszego rozwoju spośród pięciu propozycji. Po kolejnych dwóch latach QSZ92 wszedł do uzbrojenia chińskich sił zbrojnych – ale ponoć nie do produkcji. Niektóre źródła utrzymują (bo w dziedzinie chińskiej broni strzeleckiej mało co jest pewne), że wersja na nabój 9 mm Parabellum powstawała od początku równolegle z pistoletem wojskowym na zamówienie policji, a także z myślą o eksporcie – który jednak jak dotąd był bardzo ograniczony. Powstały znane ze zdjęć pistolety oznaczone QSZ92-5,8 dla ChAL -W oraz QSZ92-9, przyjęty do uzbrojenia chińskiej Milicji Ludowej w roku 1998. Z porównania wyglądu QSZ92-9 i CF98-9 wynika, że prawdopodobnie jest to jedna i ta sama broń, po prostu seryjnej odmianie wersji eksportowej nadano odmienne od wojskowego oznaczenie. W roku 2001 Norinco, chińska państwowa centrala handlu zagranicznego specjalizująca się w technice zbrojeniowej, pokazywała pistolet QSZ92-9 na targach IWA, gdzie przemknął niezauważony wśród dziesiątek kopii TT, CZ 75, HP, P226, Walthera Olympii czy Colta Woodsmana.
Pełna wersja artykułu w magazynie Strzał 10/2009