Corpo Aereo Italiano

 

 

Kiedy w czerwcu 1940 r. klęska Francji była przesądzona, mający ogromne ambicje przywódca Włoch, Benito Mussolini, zdecydował się na przystąpienie swego kraju do udziału w wojnie, wypowiadając ją Francji i Wielkiej Brytanii. Po tym jak dwanaście dni później Francja skapitulowała, jedynym przeciwnikiem Włoch pozostała Wielka Brytania. Polem konfrontacji pomiędzy tymi państwami był obszar Morza Śródziemnego, gdzie prowadzono operacje morskie i powietrzne, oraz posiadłości w Afryce Północnej i Wschodniej, gdzie ścierały się także siły lądowe tych państw. W połowie 1940 r. działania te miały jednak charakter drugorzędny i niemrawy, a oczy całego świata były skierowane na Wyspy Brytyjskie, jako że po klęsce Francji wydawało się, iż już wkrótce zwycięska armia niemiecka rzuci na kolana także i Wielką Brytanię. Oczywiście Mussoliniemu zależało na udziale i w tym zwycięstwie. Ponieważ przywództwo III Rzeszy zadecydowało o przeprowadzeniu przeciwko Wielkiej Brytanii ofensywy powietrznej, Włosi postanowili przyłączyć się do nalotów. Z kilku jednostek Regia Aereonautica miał być stworzony korpus lotniczy, który zostałby przebazowany nad kanał La Manche. Co prawda dowództwo włoskiego lotnictwa wojskowego, z racji ograniczonych wobec potrzeb wojny sił, pomysłem nie było zachwycone, ale ministerstwo spraw zagranicznych nalegało na wykonanie gestu, który wzmocniłby pozycję Włoch, w czasie rychłych, jak się wydawało, negocjacji pokojowych. W sierpniu 1940 r. Mussolini zaproponował Adolfowi Hitlerowi wysłanie włoskich jednostek lotniczych do walk nad Anglią. Choć strona niemiecka od początku sceptycznie odnosiła się do tej propozycji, to jednak ze względu na sojusz łączący III Rzeszę z Włochami oraz przyjaźń przywódców tych państw, Niemcy ostatecznie zgodzili się na dołączenie do rozpoczętej już ofensywy lotnictwa włoskiego.

Organizacja Corpo Aereo Italiano

W chwili przystąpienia Włoch do wojny kraj ten dysponował licznym (ogółem 3296 maszyn wszelkich typów) i pod względem administracyjnym nowocześnie zorganizowanym lotnictwem wojskowym. Stacjonujące we Włoszech jednostki lotnicze były podporządkowane czterem formacjom wyższego szczebla zwanym Squadra (obszar). Zasadnicza część, mającego być użytego przeciwko Wielkiej Brytanii, Corpo Aereo Italiano (Włoskiego Korpusu Lotniczego), została utworzona z stacjonujących w północnych Włoszech jednostek siedem bombowych Gruppi jako jedyne w Regia Aereonautica wykorzystywały bombowce Fiat BR.20. To właśnie te samoloty miały stanowić komponent uderzeniowy Corpo Aereo Italiano, nad którym dowództwo objął gen. Rino Corso Fougier.

 

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia 4/2010