Czołg lekki LT vz. 35. Część 1
Marek Arens
Na początku lat 30. było jasne, że monopol na produkcję czołgów dla armii czechosłowackiej mają dwie firmy – Škoda i ČKD. Firma z Pragi otrzymała lukratywny kontrakt na dostawę 70 tankietek vz. 33 oraz 50 lekkich czołgów LT vz. 34. Oba wozy kupiono niejako „w zastępstwie” i wojsko nadal potrzebowało pojazdu, który spełniałby postawione wymagania dla czołgów typu II-a. Powstały w 1934 roku specjalny raport stwierdzał, że do 1937 roku potrzeba będzie co najmniej 279 czołgów lekkich i 49 średnich, a koszty zakupu wyniosą co najmniej 240 mln Kč.
W obu zakładach trwała rywalizacja o wojskowe kontrakty. W Pilźnie powstało kilka interesujących prototypów tankietek: MU-4 oraz MU-2 czy MU-6, które nie znalazły uznania u wojskowych, co ciekawe, MU-6 wyposażono w obrotową wieżę, w której zamontowano działko A-2 kalibru 47 mm oraz trzy karabiny maszynowe vz. 26, załoga składała się z czterech ludzi, a masa pojazdu wynosiła 3 tony. Silnik miał moc 55 KM, co pozwalało osiągać prędkość 41 km/h. Słabą strona wozu było opancerzenie, które wynosiło od 4 do 5,5 mm. Wojsko jednak wybrało tankietkę produkowaną w Pradze.
Drugim interesującym wozem był czołg oznaczony symbolem SU (Střední útočný vůz, oznaczenie zmieniono następnie na Š-II). Jedyny prototyp zbudowano w 1934 roku, miał masę 8 ton, długość całkowita wynosiła 4,5 metra, szerokość 2, wysokość 2,1 metra, nacisk na grunt 0,50 kg/cm². Uzbrojenie stanowiło działko Škoda A-2 kalibru 47 mm (zapas amunicji 60 sztuk) oraz dwa ciężkie karabiny maszynowe vz. 24 z zapasem amunicji 2500 sztuk. Silnik chłodzony wodą dawał moc 110 KM, co pozwalało na osiągniecie prędkości maksymalnej 31 km/h. Załogę stanowiło trzech ludzi. Niestety opancerzenie stanowiły płyty o grubości od 8 do 15 mm. Czołg został zaprezentowany specjalnej komisji wojskowej, lecz nie zdobył uznania. Najprawdopodobniej powodem były prace nad wymaganiami taktyczno-technicznymi dla czołgów, które ogłoszono pod koniec roku. Okazało się wówczas, że dla czołgów lekkich wymagane będzie opancerzenie od 8 do 25 mm.
Po ogłoszeniu wymagań dla czołgów lekkich oraz średnich wysłano zaproszenia ofertowe do obu producentów Škody oraz ČKD. Ponieważ w grę wchodziło olbrzymie zamówienie w Pilznie, postanowiono, że należy za wszelką cenę wygrać ten konkurs. Jednocześnie oba koncerny podpisały zobowiązanie, że bez względu na to, czyj pojazd znajdzie się w produkcji seryjnej, będzie on produkowany przez obu potentatów. Projekt Škody oparto na czołgu SU natomiast ČKD postanowiło wykorzystać istniejący już LT vz. 34.
Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia 5/2018