Działania XVIII Górskiego Korpusu Armijnego w Grecji. Przełamanie linii Metaksasa przez 5. i 6. Dywizję Strzelców Górskich.

Tomasz Nowakowski

Pierwotny plan niemieckich działań przeciw Grecji powstawał od jesieni 1940 roku w krańcowo odmiennych  realiach polityczno - wojskowych. Po zamachu stanu jaki miał miejsce 27 marca 1941 roku w Belgradzie, sytuacja zmieniła się nieomal w przeddzień ataku. Zmusiło to dowództwo 12 Armii do dokonania naprędce zmian planu i  przegrupowania podległych sił. Właściwie jedynym związkiem operacyjnym, którego zadania zmieniono w najmniejszym stopniu, były siły podległe Dowództwu (Górskiego) XVIII Korpusu Armijnego gen. Böhme, choć i tu było niezbędne wprowadzenie korekt. Wynikło to przede wszystkim z terenu, w którym miały nacierać podporządkowane mu związki taktyczne. Korpus miał bowiem wywalczyć przejścia przez umocnione pasma górskie na pograniczu bułgarsko-greckim, gdzie Grecy ogromnym nakładem środków wznieśli pas umocnień nazwany od greckiego premiera linią Metaksasa. O jej sile stanowiły grupy warowne położone na kluczowych wzniesieniach blokujące możliwe przejścia z północy. Były to nowoczesne fortyfikacje, które na głównych kierunkach przewidywanych natarć przyjmowały formę rejonów umocnionych, z rozbudowaną w głąb obroną. Żelazobetonowe ściany zewnętrznych schronów bojowych osiągały 1,5 m grubości, a ciągi komunikacyjne, pomieszczenia mieszkalne i magazynowe wykuto w skałach, czyniąc je niewrażliwymi na ostrzał. Wszystko to sprawiło, że Grecy uznali linię Metaksasa za przeszkodę nie do pokonania i wobec trwającej od 1940 roku wojny z Włochami stopniowo redukowali siły armii polowych w Tracji i Wschodniej Macedonii.

Pełna wersja artykułu w magazynie TWH 6/2015