Eurokorpus – formacja dla Unii Europejskiej i NATO

JAKUB BLOCK

Na przełomie 2015 i 2016 roku Polska uzyska status Państwa Ramowego Eurokorpusu – wielonarodowego korpusu szybkiego reagowania (ang. RRC – rapid reaction corps) z siedzibą w Strasburgu. Od tego momentu Polacy zyskają prawo współdecydowania o przyszłości tej międzynarodowej struktury.

Decyzja o przystąpieniu Polski do Eurokorpusu zapadła w 2011 roku. Odzwierciedla ona zmiany zachodzące w ostatnich latach w polityce bezpieczeństwa w Europie i Ameryce Północnej – coraz więcej krajów europejskich kieruje swoją uwagę na integrację europejskich zdolności obronnych pod znakiem Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej (ang. CSDP – Common Security and Defence Policy). Unia Europejska bowiem, aby zapewnić bezpieczeństwo swoim obywatelom, powinna obok środków dyplomatycznych i ekonomicznych, stworzyć i rozwijać zdolności militarne. Eurokorpus tymczasem jest narzędziem wspierającym współpracę obronną państw europejskich.

Obecnie, jako Państwo Stowarzyszone Eurokorpusu, Polska wyznacza do pełnienia służby w tej formacji około 80 żołnierzy. Dzięki podwójnemu podporządkowaniu Eurokorpusu strukturom sił Sojuszu Północnoatlantyckiego i UE, Polska będzie mieć możliwość kontynuowania współpracy w ramach obu organizacji.

CZYM JEST EUROKORPUS?
Eurokorpus to wojskowa organizacja międzynarodowa, wielkości korpusu wojsk lądowych, stworzona przez Niemcy i Francję w 1992 roku. W ciągu kolejnych czterech lat dołączyły do niej: Belgia, Hiszpania i Luksemburg – tzw. Państwa Ramowe. Organizacja, mając otwartą politykę akcesyjną wobec wszystkich krajów NATO i Unii Europejskiej, przyjęła w kolejnych latach, jako tzw. Państwa Stowarzyszone – Polskę, Włochy, Grecję i Turcję.

Eurokorpus, jako korpus szybkiego reagowania, może zostać użyty zarówno w operacjach NATO, jak i Unii Europejskiej. Jest to wyjątkowa międzynarodowa struktura, w której zadania i obowiązki są, w zbalansowany sposób, dzielone między Państwa Ramowe i, w ograniczonym zakresie, między Państwa Stowarzyszone.

Pięć Państw Ramowych ma prawo zatwierdzania wszystkich operacji wojskowych Eurokorpusu na mocy jednomyślnej decyzji Wspólnego Komitetu (ang. Common Commitee) – ciała składającego się z szefów sztabów i dyrektorów politycznych ministerstw spraw zagranicznych Państw Ramowych. Wszystkie operacje Eurokorpusu muszą być prowadzone zgodnie z mandatem Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Eurokorpus przygotowany jest do dowodzenia i prowadzenia operacji wojskowych w sile do 60 000 żołnierzy Państw Ramowych i Stowarzyszonych. Brygada Francusko-Niemiecka, w sile ok. 6000 żołnierzy, stacjonująca w kilku miejscowościach Niemiec i Francji, znajduje się pod dowództwem operacyjnym Eurokorpusu i jest podstawową formacją lądową na czas operacji Eurokorpusu na całym świecie. Jest ona wysyłana w pierwszej kolejności w rejon misji (ang. Early Entrance Force). Państwa Ramowe, w zależności od potrzeb operacyjnych poszczególnych misji, mogą generować dodatkowe siły podległe Dowództwu Eurokorpusu o wielkości: Francja, Niemcy i Hiszpania – dywizji, Belgia – brygady, Luksemburg – kompanii.

Ostatnią misję Eurokorpus zakończył w styczniu 2013 r., kiedy jego żołnierze powrócili z Afganistanu, gdzie przez rok służyli w kwaterze głównej ISAF (ang. ISAF Headquarters), Połączonym Dowództwie ISAF (ang. IJC – ISAF Joint Command) i dowództwie NATO-wskiej misji szkoleniowej (ang. NTM-A – NATO Training Mission – Afghanistan). Najbliższym, już potwierdzonym, zaangażowaniem Eurokorpusu, o ile nie zostaną podjęte inne decyzje NATO czy UE, będzie sformowanie Dowództwa Sił (ang. FHQ – force headquarters) Grupy Bojowej Unii Europejskiej w drugiej połowie 2016 r. (EUBG 2016-II).

Eurokorpus rozmieszczony jest w południowej części Strasburga w dwóch lokalizacjach. Dowództwo Eurokorpusu i Dowództwo Wielonarodowej Brygady Wsparcia zlokalizowane są w rejonie Aubert de Vincelles, a Batalion Wsparcia Dowództwa i Narodowe Elementy Wsparcia (Państw Ramowych) znajdują się w koszarach w rejonie Lize.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 1/2015