F-80 Shooting Star nad Koreą
Szymon Tetera
F-80 Shooting Star nad Koreą
Samoloty myśliwskie Lockheed F-80 Shooting Star były pierwszymi odrzutowcami, jakie wzięły udział w wojnie w Korei. Mimo stopniowo wzrastającego zaangażowania nowocześniejszych myśliwców typu F-84 i F-86, przez cały trzyletni konflikt F-80 nie znikły z koreańskiego nieba, wykonując najwięcej lotów bojowych spośród wszystkich zaangażowanych w walki typów samolotów wykorzystywanych przez amerykańskie siły powietrzne.
25 czerwca 1950 r. wojska północnokoreańskie przekroczyły granice swego południowego sąsiada, którego naturalnym sprzymierzeńcem były USA. W momencie wybuchu wojny na terenie Korei Południowej nie stacjonowały żadne siły US Army czy USAF. Oczywiście lotnictwo mogło zostać przebazowane w rejon konfliktu najszybciej. Najbliżej do Korei miały przebywające w Japonii i Filipinach Far East Air Force (FEAF – Dalekowschodnie Siły Powietrzne), którymi dowodził gen. George E. Stratemeyer. W czerwcu 1950 r. podstawę wyposażenia FEAF stanowiły F-80. Na Wyspach Japońskich stacjonowały trzy wyposażone w F-80C skrzydła USAF. 35. FIW (Fighter Interception Wing – Skrzydło Myśliwców Przechwytujących) składało się 39., 40. i 41. FIS (Fighter Interception Squadron). Zadaniem jednostki było osłanianie centralnego sektora Japonii, a była ona rozlokowana w bazie Johnson w pobliżu Tokio. Oprócz trzech dywizjonów myśliwskich, skrzydłu był podporządkowany 8. PRS (Photo Reconnaissance Squadron – Dywizjon Rozpoznania Fotograficznego) wyposażony w samoloty RF-80A, będące rozpoznawczą wersją Shooting Stara. Północną część Japonii osłaniało stacjonujące w bazie Misawa 49. FBW ((FBW – Fighter Bomber Wing – Skrzydło Myśliwsko- Bombowego), składajace się z 7., 8. i 9. FBS (Fighter Bomber Squadron). Południową część Wysp Japońskich osłaniało natomiast 8. FBW (35., 36., i 80. FBS), które znajdowało się w bazie Itazuke. Uzupełnieniem tych sił mogło być stacjonujące na Okinawie, wyposażone w starsze F-80A, 51. FIW, w skład którego wchodziły 16., 25. i 26. FIS. Jednostki wyposażone w odrzutowce były uzupełnione dwoma dywizjonami tłokowych myśliwców dalekiego zasięgu F-82G Twin Mustang, były to 68. F(AW)S (Fighter All-Weather Squadron – dywizjon myśliwski na każda pogodę) stacjonujący w Itazuke i 339. F(AW)S w bazie Yokota. Wreszcie na Filipinach, na lotnisku Clark, było rozmieszczone wyposażone w F-80C 18. FBW (12., 44., 67. FBS). W sumie, zgodnie ze stanem z 31 maja 1950 r., FEAF dysponowały 1172 samolotami, z tego 553 znajdowały się w dywizjonach operacyjnych. Były wśród nich: 365 F-80, 25 RF-80A, 32 F-82, 26 B-26, 22 B-29, 6 RB-29, 24 WB-29, 4 SB-29, 23 SB-17, 26 C-54.
Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 4/2009