Fiat CR.25

Leszek A. Wieliczko

Fiat CR.25 został skonstruowany w połowie lat 30. jako wielozadaniowy ciężki samolot myśliwski dalekiego zasięgu. Niskie osiągi i słabe uzbrojenie sprawiły, że zbudowano tylko dziesięć egzemplarzy, z których osiem wykorzystano do zadań rozpoznawczych. CR.25 miały dobre własności lotne i były lubiane przez załogi. Podczas półtorarocznej służby bojowej ani jeden samolot tego typu nie został utracony wskutek działań przeciwnika.

W połowie lat 30. włoskie Ministerstwo Lotnictwa (Ministero dell’Aeronautica) rozpoczęło modernizację parku samolotów Królewskiego Lotnictwa Wojskowego (Regia Aeronautica). Oprócz klasycznych jednomiejscowych jednosilnikowych myśliwców i średnich bombowców zainicjowano również prace nad samolotem zupełnie nowej kategorii we włoskim lotnictwie – dwusilnikowym wielozadaniowym ciężkim myśliwcem dalekiego zasięgu (caccia combattimento bimotore), przeznaczonym do zwalczania nieprzyjacielskich i eskorty własnych bombowców, atakowania celów naziemnych oraz dalekiego rozpoznania. Wymagania dla takiego samolotu zostały sformułowane przez Sztab Lotnictwa Wojskowego (Stato Maggiore della Regia Aeronautica) 20 stycznia 1936 r. Oczekiwano prędkości maksymalnej ponad 500 km/h, prędkości operacyjnej 470 km/h przy 70% mocy silników, czasu wznoszenia na wysokość 6000 m poniżej 9 minut, zasięgu 2000 km, zdolności do startu i kontynuowania lotu z jednym silnikiem niepracującym, dobrej widoczności z kabiny pilota oraz silnego uzbrojenia strzeleckiego złożonego z dwóch działek kal. 20 mm i dwóch karabinów maszynowych kal. 12,7 mm albo czterech kaemów kal. 12,7 mm.

Włoskie wytwórnie lotnicze i niezależni konstruktorzy nadesłali w odpowiedzi kilkanaście propozycji: Aeronautica Umbra TR.18, Bonomi BS.25, Breda Ba.88, Caproni Ca.150 i Ca.162, Caproni-Reggiane Ca.401, Chiodi CH-2, Fiat CR.25, IMAM Ro.53, Jona J.10 i Piana Canova PC 1600. Spośród nich cztery – Ba.88, Ca.150, CR.25 i Ro.53 – zostały wybrane do realizacji. Ostatecznie tylko Breda 88 i Fiat CR.25 zostały zbudowane w postaci prototypów i po przeprowadzeniu prób skierowane do produkcji seryjnej. Budowa zamówionych prototypów Ro.53 i Ca.150 została wkrótce anulowana, dwumiejscowy TR.18 jeszcze na etapie projektu został przekształcony w klasyczny jednomiejscowy myśliwiec AUT.18, a pozostałe projekty zostały odrzucone. Kontrakt na budowę dwóch prototypów CR.25 (wojskowe numery ewidencyjne – matricola militare – MM.332 i MM.333) został zawarty 12 sierpnia 1936 r.

Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 3/2017