Flota linie lotniczych 2009

 

 

Rozwój komunikacji lotniczej nastąpił po pierwszej wojnie światowej. Po zakończeniu działań zbrojnych zdemobilizowane i nieużyteczne duże ilości samolotów bombowych w krótkim czasie zostało przebudowanych na potrzeby transportu ludzi i towarów. Dopiero po kilku latach do wyposażenia linii lotniczych weszły typowe samoloty pasażerskie, które mogły zabrać od czterech do dziesięciu osób. W 1919 r. przewieziono 3,5 tys. pasażerów, a dwadzieścia lat później już 1000-krotnie więcej. Drugi etap rozwoju transportu lotniczego nastąpił po drugiej wojnie światowej. Samolot z luksusowego środka transportu, z którego wówczas mogli korzystać tylko ludzie bogaci, stawał się z roku na rok dobrem dostępnym niemal dla każdego. Przekształcał się z konstrukcji wysoce ryzykownej technicznie w bardzo bezpieczną, a stopień niezawodności stawał się wręcz niewiarygodny, biorąc pod uwagę ich stopień złożoności (np. Boeing 747 składa się z ponad sześciu milionów części). Światowy wzrost gospodarczy oraz obniżki cen biletów generowały wzrost liczby przewożonych pasażerów: 1950 r. – 30 mln, 1960 r. – 100 mln, 1970 r. – 380 mln, 1980 r. – 750 mln, 1990 r. – 1160 mln, 2000 r. – 1670 mln, 2008 r. – 2400 mln. Samoloty stawały się bardziej ekonomiczne i proekologiczne, a dużym przemianom ulegała organizacja ruchu lotniczego i portowa obsługa pasażerów. Obecnie transportem lotniczym przewozi się corocznie ponad 2 mld osób i 40 mln ton ładunków, a same tylko duże i średnie samoloty komunikacyjne wykonują dziennie 75 tys. rozkładowych rejsów. Największe przewozy realizują towarzystwa lotnicze ze Stanów Zjednoczonych (udział światowy 30–35%), Wielkiej Brytanii, ChRL i Niemiec po 5–6% oraz Japonii i Francji po 3–4%.