Gorące serca

 

 

Frank Whittle urodził się 1 czerwca 1907 r. w Earlsdon w hrabstwie Coventry, w rodzinie brygadzisty w miejscowej fabryce maszyn, Mosesa Whittle i gospodyni domowej, Sary. Już na początku I wojny światowej Frank zainteresował się lotnictwem, urzeczony samolotami, które pojawiały się czasem w okolicy. W 1916 r. rodzina przeniosła się do Leamington Spa, gdzie Moses Whittle kupił niewielką firmę produkującą oprzyrządowanie do silników spalinowych, Leamington Valve and Piston Ring Company. Frank pomagał ojcu w pracy, od wczesnych lat życia poznając różne obrabiarki i zasady obróbki metalu. Po wojnie podjął naukę w Leamington College, ale wkrótce gorsze lata rodzinnej firmy spowodowały, że nie był w stanie opłacać nauki i musiał ją porzucić. Musiał się zadowolić miejscową biblioteką, gdzie szczególnie interesowały go książki na temat turbin parowych i gazowych. W tej sytuacji Frank zdecydował się na naukę na koszt państwa – postanowił wstąpić do szkoły wojskowej. W 1925 r. usiłował dostać się do służby w RAF, ale został odrzucony ze względu na zbyt małą tężyznę fizyczną. Początkowo nie pomogła ani specjalna dieta, ani ćwiczenia fizyczne i Frank został odrzucony po raz drugi. Wówczas po raz pierwszy zademonstrował swój niezwykły upór i wytrwałość – po dalszych ćwiczeniach, ze sfałszowanym dokumentem, w którym zmienił imię pozostawiając nazwisko bez zmian, po raz kolejny stanął do egzaminów i… został przyjęty do RAF College w Cranwell. W 1926 r. podjął tu naukę i zaczął szkolenie lotnicze na samolocie Avro 504N. W 1928 r. na koniec czwartego semestru kadet Frank Whittle napisał pracę „Future Development in Aircraft Design” (Przyszły rozwój konstrukcji lotniczych), w której spekulował m.in. nad możliwym użyciem turbin gazowych jako napędów lotniczych. Kwartalnik szkoły opublikował nawet jego pracę w całości, ale do tytułu dodano znamienne słowo: spekulacje. Whittle już wtedy zastanawiał się nad alternatywnymi napędami lotniczymi, choć pomysły te w owym czasie były traktowane z pobłażaniem. Pozostawało przecież podstawowe pytanie: po co?