Hermann Graf – ekspert Sowietów od bombardowań strategicznych

Robert Michulec

W wyniku klęski III Rzeszy Sowieci wzięli do niewoli wielu prominentnych oficerów i generałów Wehrmachtu, lub dzięki współpracy z aliantami uzyskali możliwość dostępu do innych, gdy znajdowali się w gestii Amerykanów czy Brytyjczyków. Dla wojskowych RKKA najważniejsi byli oczywiście generałowie wojsk lądowych III Rzeszy, w zasadzie mający najistotniejsze doświadczenie i wiedzę z ich punktu widzenia, ale w nowej sytuacji geopolitycznej równie cenną zdobyczą byli także oficerowie pośredniego szczebla, pełniący funkcje dowódcze lub doradcze w różnego rodzaju formacjach walczących przeciw aliantom. Jednym z nich był Oberst Hermann Graf, znamienity as Luftwaffe z frontu wschodniego, który po zdjęciu go z frontu zajmował przez krótki czas stanowiska dowódcze na Zachodzie, dowodząc – choć raczej należałoby powiedzieć: kierując – podległymi sobie pilotami. Jego umiejętności dowodzenia większymi jednostkami Luftwaffe były niezbyt rozwinięte, rola w walkach przeciw aliantom raczej znikoma, a rozumienie ich uwarunkowań ograniczone do poglądów panujących w środowisku asów Luftwaffe na Zachodzie. Graf przez długie lata po wojnie raczej nie był nadmiernie ceniony jako wybitny oficer Luftwaffe w opiniach swoich kolegów, a przedstawiony tu dokument, ukazujący jego pojmowanie wojny powietrznej na Zachodzie, tylko uzasadnia takie jego postrzeganie.

Omawiany raport z przesłuchania Grafa prezentuje zaledwie jedno z kilku, które miało miejsce 2 września 1946 roku i dotyczyło właśnie jego doświadczeń z wojny powietrznej na froncie zachodnim, która po zniszczeniu III Rzeszy i podzieleniu świata na obóz komunistyczny i amerykański stała się dla Sowietów istotnym tematem ze względu na całkowicie odmienne sposoby prowadzenia wojny przez Sowietów i aliantów.

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia numer specjalny 6/2020