IWA 2010

Jarosław Lewandowski

Globalne ocieplenie, gdzie jesteś?

Tegoroczna IWA & OutdoorClassics nie obfitowała w okrągłe rocznice, więc pozwolę sobie zaakcentować jedną, prywatną – były to bowiem moje dziesiąte targi, co siłą rzeczy skłaniało do pewnych podsumowań.

 

Podobno mamy globalne ocieplenie – tyle, że jakoś go nie widać. A nawet więcej: od kilku lat zdarza się IWA po śniegu i lodzie, a w lepszym przypadku po wodzie. Już nie pamiętam, kiedy ostatnio była taka pogoda, jaką zapamiętałem z mojej pierwszej imprezy: słońce, bezchmur - ne niebo, kwitnące kwiatki na zielonych trawnikach i temperatura w południe około 20°C. IWA odbywa się corocznie w drugi weekend marca, i we Frankonii, której stolicą jest Norymberga wiosna powinna być już wówczas w pełni. Tymczasem w tym roku przyjeżdżających na targi witały ośnieżone dachy domów i pryzmy śniegu na chodnikach. Nasz czeski kolega, Martin Helebrant, który iwoski staż ma dwa razy dłuższy ode mnie, potwierdził że tutejsza zima w marcu jest czymś wcześniej nieznanym, co przypełzło ostatnimi laty, wraz z globalnymi ekologami. Cóż, jakoś trzeba to będzie przetrzymać... Swoje przetrzymać musi też niemiecki przemysł „okołobroniowy”, najwyraźniej łapiący zadyszkę kryzysową. Przyznam, że tak biednych pod względem gadżetów i materiałów reklamowych targów nie pamiętam – może to świadczy nie najlepiej o dziennikarzach, ale IWA zawsze zaopatrywała nas na cały rok w długopisy, breloczki, notesiki czy choćby miętusy w fikuśnych opakowaniach. Tym razem nawet z katalogami była bieda, nie mówiąc o stanowiących podstawę do pracy tzw. „press-kitach”, czyli zestawach najnowszych informacji o produktach, od wielu już lat dostarczanych na elektronicznych nośnikach, pozwalających zaoszczędzić miejsce w walizkach i domowych półkach. Po wiedzmy sobie szczerze – jeśli są jakieś ciekawe nowości, to tego typu drobne niedogodności schodzą na dalszy plan. W tym roku nowości było nieoczekiwanie sporo, choć nie dało się wśród nich zauważyć niczego na - prawdę przełomowego. Nie zawsze wszak jest niedziela, jak mówi stare niemieckie przysłowie. Dużo bardziej smutnym i niepoko ącym faktem jest za to coraz bardziej wyraźny niemiecki szowinizm, na razie przeja wiający się głównie w płaszczyźnie biznesowej. Kiedyś przynajmniej starano się utrzymać równowagę pomiędzy krajowymi wystawcami a zagranicą. Tym razem wszystkie wydania codziennej targowej gazety pisały wyłącznie o niemieckich wystawcach, prawie wszystkie zdjęcia oficjalnego serwisu dotyczyły niemieckich produktów, niemieckość podkreślano na każdym kroku – także kajzerowską symboliką. Tej nieco późniejszej, bardzo z Norymbergą związanej, na szczęście nie wolno w Niemczech eksponować, przynajmniej jeszcze teraz. Drugim niepokojącym trendem jest wyraźnie zaznaczony odwrót od wolnościowego podejścia w sprawach broni, przejawiający się z jednej strony nowymi przepisami utrudniającymi życie posiadaczom broni, z drugiej coraz liczniejszymi i bardziej pomysłowymi urządzeniami służącymi do kontroli dostępu do broni, a z trzeciej nachalnemu promowaniu innych niż broń palna urządzeń i zabawek – przedewszystkim łuków i kusz, ale też noży, mieczy, toporów. Podobno ruch neorycerski dostarcza już w Niemczech rocznych obrotów w wy - sokości 250 mln euro. Dziwne, że jakoś ni - komu nie składa się w całość wzrost przestęp czości – rozbojów z użyciem noży – z ograniczaniem dostępu do broni palnej i jednoczesnym ułatwianiem dostępu do ostrzy. Choć z tymi nożami tu też nie jest tak naprawdę różowo i okazuje się, że w Niemczech noże składane są już prawie całkowicie zakazane, za wyjątkiem małych scyzoryków (zasada „jeśli otwierając nóż złamiesz sobie paznokieć, to znaczy że możesz taki nóż nosić przy sobie” nie jest bardzo daleka od prawdy) – za to można bez problemów kupić katowski dwuręczny miecz do ścinania głów. Co kraj, to obyczaj... Ale dość mantyczenia, zapraszam do zwiedzenia najciekawszych moim zdaniem fragmentów tegorocznej IWA.