Karabinek Marlin model 45

 

 

 

 

Swojego Marlina Model 45 kupiłem w 1988 roku i od tamtej pory używam. Przez te 20 lat przekonałem się wielokrotnie, że to bardzo poręczna, niezawodna i niewiarygodnie celna broń. Jak większość strzelców ja też ulegam często chęci, by „apgrejdować” swoje ulubione zabawki. Kilkanaście lat temu próbowałem poprawić Marlina, dodając mu składaną plastikową kolbę i celownik, który – jak mi się wtedy wydawało – robił z niego jeszcze lepszą broń do obrony domu, ale po namyśle doszedłem do wniosku, że to nie były najlepsze pomysły. Ostatnio znów się nim pobawiłem, utwierdzając w przekonaniu, że to naprawdę szkoda, że karabinki te nie są już produkowane. Postanowiłem więc opisać Marlina. Po pierwsze dlatego, że w obrocie wtórnym jest ich wciąż na świecie wiele tysięcy w obu wersjach i może kogoś zachęcę. A po drugie w nadziei na to, że może ktoś z Remingtona, który jest teraz właścicielem Marlina,wpadnie jednak na pomysł, żeby go przywrócić do życia.

Na pistoletowy nabój
Będąc ostatnio na polowaniu na pieski preriowe w Wyoming, zdziwiłem się jak wielu tępicieli tych szkodników używa karabinów powtarzalnych i samopowtarzalnych na nabój .223 Remington do tego strzelania, które prowadzi się na dystans od 10 do maksymalnie 70 jardów – cóż za rozrzutność! Ja zabrałem swojego starego Marlina, na którym właśnie założyłem nowy celownik optyczny i dopełniłem wyposażenie o zamontowaną na tym celowniku latarkę. Okazało się, że pistoletowym nabojem strzelanie szło wcale nie gorzej od tych wszystkich zaawansowanych sztucerów, a Marlin 45 okazał się celny na tyle, by bez problemu trafiać w tak mały cel na odległości, na które bym go o to nie podejrzewał. W 1985 roku Marlin wszedł na rynek z karabinkiem samopowtarzalnym na nabój 9 mm Parabellum. Nie był to jakiś specjalnie rewolucyjny pomysł, już na Dzikim Zachodzie broń długa strzelająca tym samym nabojem co rewolwer (.38-40, .44-40 etc.) była powszechnie stosowana. Sam Marlin kontynuował tę tradycję w latach 60., produkując kopie powtarzalnych Winchesterów z zamkiem dźwigniowym na różne naboje rewolwerowe, w tym .44 Magnum. Tym razem była to jednak broń samopowtarzalna, a nowością było w nim to, że do zasilania, zamiast stworzyć własny magazynek, Marlin wybrał po prostu dwurzędowy magazynek pistoletowy zamienny z Cudownymi Dziewiątkami produkcji S&W.Gdy Model 9 zaczął się nieźle sprzedawać, rok później Marlin poszedł za ciosem, wprowadzając wersję o numer większą – Model 45 na nabój .45 ACP, tym razem zasilaną z magazynka od najpopularniejszego pistoletu kalibru 11,43 mm, jaki kiedykolwiek produkowano: Colta 1911. Zawsze bardzo lubiłem Jedenastkę, miałem ich wtedy trzy i całe pudło magazynków różnej pojemności – więc pomysł dokupienia broni długiej, w której mógłbym ich używać bardzo mi się spodobał.