Kierunki rozwoju sił powietrznych

 

 

Zakłada się, że siły powietrzne najefektywniej będą spełniały swoje funkcje, realizując zadania w składzie Ekspedycyjnych Sił Powietrznych (Air Expeditionary Force – AEF). Istotą działań sił ekspedycyjnych jest sprawne przegrupowanie i szybkie rozwinięcie aktywnych środków walki na teatrze działań wojennych, gwarantem zaś ich skutecznego użycia jest to, że nie działają z baz lotniczych państwa uwikłanego w konflikt, co istotnie eliminuje problemy logistycznego zabezpieczenia operacji. Specjaliści z sił powietrznych twierdzą, że w typowych Ekspedycyjnych Siłach Powietrznych powinno się znajdować 34–40 samolotów: 12–14 samolotów myśliwskich F-15C, mieszana grupa 12 wielozadaniowych samolotów myśliwskich F-16C i F-15E wyposażonych w zasobniki nawigacyjno- celownicze LANTIRN (Low-Altitude Navigation and Targeting Infra Red for Night), uzbrojonych w broń precyzyjnego rażenia oraz 6 samolotów ogniowego przełamania naziemnej obrony przeciwlotniczej F-16J, wyposażonych w samonaprowadzające się pociski przeciwradiolokacyjne AGM-88 HARM. Ponadto w składzie Ekspedycyjnych Sił Powietrznych powinno być kilka strategicznych samolotów bombowych, a także powinny być wykorzystane samoloty tankowania powietrznego oraz lotnictwo wsparcia, przede wszystkim samoloty walki elektronicznej, obserwacji obiektów naziemnych z powietrza i rozpoznawcze oraz wczesnego wykrywania i naprowadzania. Przyszłość amerykańskich sił powietrznych – to siły powietrzno-kosmiczne. Mają być wyposażone w pilotowane i bezpilotowe środki powietrzne i kosmiczne, umożliwiające natychmiastowe rażenie dowolnego celu w każdym punkcie globu, także celu znajdującego się głęboko pod wodą lub pod ziemią. Zdaniem amerykańskich ekspertów wojskowych problem stanowi spełnienie wymagań wielowymiarowości działań przez sprzęt lotniczy: samoloty bojowe, samoloty walki elektronicznej, rozpoznawcze i transportowe oraz lotnicze środki bojowe. W najbliższych latach, jak można przypuszczać, najważniejsze będzie wprowadzanie nowej broni precyzyjnego rażenia i bezzałogowych statków powietrznych przygotowanych do jej przenoszenia. W najbliższych latach w lotnictwie wojskowym Stanów Zjednoczonych nadal będą dominowały samoloty typów obecnie użytkowanych. Będą stopniowo modernizowane lub też zastępowane przez sprzęt kolejnych generacji. Główne trendy rozwoju uzbrojenia lotniczego to:

• budowanie samolotów wielozadaniowych z wykorzystaniem materiałów kompozytowych oraz wyposażanie ich w nowoczesne uzbrojenie (F-22 Raptor i F-35 Lightning II);
• ciągłe modernizowanie urządzeń nawigacyjno-celowniczych;
• powszechne stosowanie nowoczesnych kierowanych pocisków rakietowych klasy „powietrze–powietrze” o napędzie rakietowo- strumieniowym, przystosowanych do odpalania ze średnich i dużych odległości (do 150 km);
• rozwijanie zdolności bezzałogowych statków powietrznych do prowadzenia misji uderzeniowych, wyposażanie ich wmodułowe systemy rozpoznania i walki elektronicznej oraz tworzenie nowych konstrukcji bezzałogowców wykonanych w technologii utrudnionej wykrywalności (stealth);
• rozwijanie broni precyzyjnego rażenia różnych typów, klasy „powietrze–powierzchnia”;
• budowa platform oraz systemów, umożliwiających prowadzenie szerokiej gamy rodzajów działalności rozpoznawczej (IMINT, SIGINT, MASINT) z możliwością przekazywania otrzymanych danych do naziemnych ośrodków decyzyjnych oraz komórek analizy w czasie rzeczywistym;
• opracowanie standardów i formatów wymiany danych oraz procedur, umożliwiających tworzenie elastycznych struktur sieciowych pozwalających na komunikowanie się statków powietrznych w trakcie realizacji misji (w czasie rzeczywistym) i przekazywanie pomiędzy nimi informacji i sytuacji w powietrzu oraz wzajemne wskazywanie celów – innymi słowy wdrażanie rozwiązań sieciocentrycznych na poziomie platform powietrznych.

Kierunki rozwoju Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych wskazują, że Amerykanie coraz wyraźniej dążą do globalnej dominacji. Dążenie to przejawia się w koncepcji „America’s Air Force Vision 2020”, w której przewiduje się aktywne utrzymywanie pokoju i zdecydowane działania w wypadku wojny. Doświadczenia z ostatnich konfliktów zbrojnych utwierdziły autorów koncepcji w przekonaniu, że podstawowym środkiem służącym zachowaniu przewagi militarnej jest panowanie w powietrzu. Dzięki temu w Stanach Zjednoczonych powstaje kilka nowych typów samolotów, które mają być narzędziem światowej dominacji w pierwszej połowie XXI wieku.