KOT-Ž

Michal Zdobinský

KOT-Ž

– ostatnia czeska wersja Pandura II

Do uzbrojenia Sił Zbrojnych Republiki Czeskiej w listopadzie 2012 r. został przyjęty opancerzony transporter inżynieryjny Pandur II 8x8, w wojskowych dokumentach określany jako KOT-Ž (kolový obrněný transportér ženijní). Wkrótce, na początku grudnia 2012 r., 4. Brygada Szybkiego Reagowania przejęła pierwsze dwa takie pojazdy. Pozostałe dwa producent przekazał – zgodnie z harmonogramem – na początku kwietnia br. KOT-Ž to ostatnia odmiana kołowego transportera opancerzonego zamówiona przez Ministerstwo Obrony Republiki Czeskiej, niemniej produkcja i dostawy Pandurów II na potrzeby AČR na tym się nie zakończyły. Finał programu nastąpił w połowie czerwca br., gdy VOP CZ dostarczył dwa ostatnie Pandury II 8x8 w rozpoznawczej wersji KBV-PZ.

ACR łącznie dysponują dziś 107 pojazdami Pandur II 8x8 w sześciu wersjach. Najwięcej, bo 72, jest kołowych bojowych wozów piechoty KBVP oraz, w niewielkim stopniu zmodyfikowanych, kołowych bojowych wozów piechoty dowódcy kompanii (KBV-VR) – 11. Zadania rozpoznawcze realizuje 8 rozpoznawczych kołowych bojowych wozów piechoty z radarem (KBV-PZLOK) i taka sama liczba, praktycznie identycznych, ale bez stacji radiolokacyjnej w zestawie wyposażenia, rozpoznawczych kołowych bojowych wozów piechoty (KBV-PZ). Oprócz wersji powstałych na bazie kołowego bojowego wozu piechoty, Czesi zamówili także: 4 kołowe transportery opancerzone medyczne (KOT-Zdr) i 4 kołowe transportery opancerzone inżynieryjne (KOT-Ž).

Według wojskowych dokumentów, KOT-Ž jest przeznaczony do: realizacji zadań wsparcia inżynieryjnego na polu walki, ogólnego wsparcia inżynieryjnego oraz innych specjalistycznych zadań w wypadku wystąpienia militarnego lub niemilitarnego zagrożenia kraju. Pojazd może przewieźć pod pancerzem w rejon działań bojowych sześcioosobową drużynę inżynieryjną, mogącą realizować różnorodne zadania związane z inżynieryjnym wsparciem działań np.: rozpoznanie inżynieryjne, prace związane z niszczeniem przeszkód za pomocą materiałów wybuchowych, a także rozminowanie. KOT-Ž, mówiąc najprościej, służy do wsparcia działań pododdziałów inżynieryjnych wydzielonych do współpracy z pierwszorzutowymi jednostkami zmechanizowanymi.

Z zewnątrz KOT-Ž jest bardzo łatwy do odróżnienia od innych czeskich wersji Pandura II. Nie ma „dużej” zdalnie sterowanej wieży, jak cztery odmiany bazujące na KBVP, ani podwyższonego przedziału desantowego, co jest cechą transportera ewakuacji medycznej. Jako jedyny z czeskich Pandurów II jest uzbrojony w zdalnie sterowane stanowisko strzeleckie RCWS 12,7 Mini-Samson izraelskiej firmy Rafael. Stąd też konieczne było rozmieszczenie elementów systemu samoobrony na stropie – w KBVP są one na „dużej” wieży. Osiem wyrzutni granatów dymnych kalibru 76 mm firmy Wegmann zostało standardowo rozmieszczonych na górnej powierzchni kadłuba, w pobliżu włazu kierowcy, ale detektor promieniowania mikrofalowego i laserowego SDIO trzeba było na nowo zamontować na maszcie w tylnej części kadłuba – w położeniu marszowym jest on składany. System detekcji i sygnalizacji opromieniowania SDIO (systém detekce a indikace ozáření) alarmuje załogę o zagrożeniu poprzez zobrazowanie odpowiedniego sektora na pulpicie, a także akustycznie – sygnał jest przekazywany poprzez wewnętrzny system komunikacji. SDIO inicjuje automatycznie odpalenie granatów dymnych w sektor, w którym wykryto promieniowanie, można także dokonać tego ręcznie.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 08/2013