SAR 3000

O statkach tych pisaliśmy po raz pierwszy w MSiO 1/2011, obecnie powracamy do tematu od strony technicznej, czemu sprzyja możliwość zapoznania się z konstrukcją i wyposażeniem specjalnym prototypowego Orkana w trakcie wizyty na jego pokładzie.

Koncepcja, projekt, budowa
Układ konstrukcyjny statków powiela sprawdzone rozwiązania, znane np. z jednostek niemieckiego SAR-u, wśród nich siłownię trójwałową, slip z łodzią na rufie, czy podwyższony pokład dziobowy zwiększający dzielność morską. Ponadto cechują go mocno obniżony pokład główny, ułatwiający podejmowanie nań rozbitków z wody oraz wzmocnienia kadłuba i zwiększona grubość poszycia w części dziobowej, które pozwalają na nawigację w pokruszonym lodzie. Projekt techniczny opracowało biuro Naval Engineering & Design (obecnie Remontowa Marine Design & Consulting). Przekucie go „w metal” zlecono Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, na mocy kontraktu z 29 grudnia 2006 r., który przewidywał budowę pary „krążowników”. Sfinansowano je z budżetu państwa w ramach „Programu Rozwoju Służb Ratownictwa Morskiego na lata 2007-2010”. Stępkę prototypu położono 28 września 2007 r. Ponieważ konstrukcję kadłuba, pokładu głównego, forpiku oraz dwukondygnacyjnej nadbudówki zaprojektowano ze stopów aluminium, do ich budowy SMW zaprosiła podwykonawcę – świnoujską firmę Alumare. Niemniej całość prac zrealizowano w hali stoczni gdyńskiej. Zdanie pierwszej pary przewidziano – odpowiednio – do końca sierpnia 2008 i końca marca 2009 r. Terminów tych, z przyczyn technicznych, a także prawnych (problemy finansowe SMW), dotrzymać się nie udało. Tymczasem 17 listopada 2009 r. podpisano umowę o dofinansowaniu projektu „Budowa statku ratowniczego i kat. typu SAR 3000/III”, czyli budowy trzeciej jednostki, z funduszów unijnych. Zlecono ją Stoczni Północnej w Gdańsku.