Kusza – przeciwlotnicza niespodzianka

Nie jest tajemnicą, że od pewnego czasu, w kilku ośrodkach, trwają prace zmierzające do zwiększenia efektywności bojowej przeciwlotniczego pocisku kierowanego Grom. Najważniejszy nurt tych prac związany jest z samym pociskiem. Choć na przestrzeni dziesięciu lat produkcji seryjnej został on poddany kilku modyfikacjom, wynikającym głównie z szybkich zmian zachodzących w bazie elementowej, a także opanowania nowych procesów technologicznych, to nie wpłynęło to w znaczący sposób na polepszenie jego charakterystyk taktyczno-technicznych. Taki cel ma zostać osiągnięty dopiero po pomyślnej finalizacji projektu rozwojowego „Modernizacja przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom”, realizowanego od końca 2010 r. na zlecenie Departamentu Polityki Zbrojeniowej MON przez Zakłady Metalowe Mesko S.A., a faktycznie przez konsorcjum przedsiębiorstw produkcyjnych oraz placówek naukowo-badawczych. Efektem pracy ma być skonstruowanie i przebadanie – de facto nowego – pocisku Piorun. Przedsięwzięcie ma zakończyć się jesienią 2014 r. (szerzej w NTW 2/2011). Drugi, to wykorzystanie Groma w różnych aplikacjach – przeciwlotniczych zestawach rakietowoartyleryjskich i rakietowych. W ramach tego kierunku powstały dotychczas zestawy: Jodek-G (w odmianach z celownikami CKE-2/I/N i CP-1), Poprad (w odmianie dla Sił Zbrojnych RP oraz eksportowej) oraz Biała. Zaawansowane są prace nad prototypem systemu Pilica (patrz NTW 2/2011), powstającym na zlecenie Sił Powietrznych. Zaprezentowanie w Kielcach, w ekspozycji Dywizji Bumar-Amunicja, kolejnego zestawu przeciwlotniczego, wykorzystującego Gromy w charakterze zasadniczego środka ogniowego – Mobilnego Systemu Rakietowego (MSR) Kusza, stanowiło jednak zaskoczenie dla większości specjalistów, o pasjonatach techniki wojskowej nawet nie wspominając. Trudno się temu dziwić, ponieważ Kusza nie powstała w ramach projektu realizowanego na zlecenie MON, czy finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, ale jako własna inicjatywa Centrum Rozwojowo-Wdrożeniowego Telesystem-Mesko Sp. z o. o. A także współpracujących z nim od lat w ramach programu Grom – specjalistów z Zespołu Elektroniki Kwantowej Instytutu Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej, oczywiście wspierana przez ZM Mesko S.A. i Dywizję Bumar-Amunicja. Postawione przez zespół konstruktorów zestawu zasadnicze cele, nad którymi opiekę merytoryczną sprawował prof. dr inż. Zbigniew Puzewicz, szef ZEK WAT, to: stworzenie lekkiego zestawu OPL, mogącego być transportowanym także za pomocą śmigłowców, i dysponującego nośnikiem zapewniającym poruszanie się w niemal każdym terenie i błyskawiczną zmianę pozycji ogniowej, szczególnie w obronie; zwiększenie prawdopodobieństwa zniszczenia celu poprzez umieszczenie na wyrzutni dwóch gotowych do odpalenia pocisków; zapewnienie możliwości samodzielnego wykrywania przez zestaw celów powietrznych – metodami pasywnymi – w dzień i w nocy oraz redukcję sygnatur wyrzutni jako celu we wszystkich spektrach.