Samoloty Lim-5 i Lim-6 w polskim lotnictwie wojskowym

 

Mimo że sam Układ Warszawski rozpoczął funkcjonowanie w maju, to już dużo wcześniej w trybie roboczym prowadzono prace koncepcyjno-planistyczne nad jego głównymi założeniami i zadaniami. Realizacje pierwszych przedsięwzięć, związanych z wprowadzeniem do polskiego lotnictwa wojskowego nowych samolotów myśliwskich i myśliwców przechwytujących, rozpoczęto w lutym 1955 r., kiedy to w ZSRR zorganizowano kurs przeszkolenia na samoloty MiG-17PF. Na kurs ten wysłano z Bułgarii, Czechosłowacji, Polski i Rumunii kilkunastoosobowe grupy pilotów, techników i nawigatorów naprowadzania. Ekipy te szkoliły się do maja w Centrum Szkolenia w Lotach Nocnych i Zastosowania Bojowego Lotnictwa Myśliwskiego OPK w Sawostlejce. W grupie polskiej znaleźli się m.in.: kpt. pil. Czesław Kantyka, kpt. pil. Wiesław Barański, kpt. pil. Zygmunt Czajka, por. pil. Stefan Nyc, por. pil. Roman Operacz i por. pil. Stanisław Radziejowski. Personel przeszkalał się na myśliwcach przechwytujących MiG-17PF oraz dwumiejscowych samolotach szkolno- bojowych UTI MiG-15.

Jednocześnie dowództwo 5. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL przygotowywało się do utworzenia samodzielnej eskadry myśliwców przechwytujących. Dopełniano też formalności związanych z zakupem 12 samolotów MiG-17PF. Eskadrę tę planowano sformować z przeznaczeniem do wzmocnienia obrony powietrznej stolicy, za którą była odpowiedzialna wówczas 5. Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego OPL stacjonująca w składzie trzech pułków na lotniskach Warszawa-Babice (1. i 31. PLM) oraz Łęczyca (13. PLM). Wraz z zakończeniem i powrotem wyznaczonego personelu z kursu, przyjęto także na stan nowy sprzęt. Sprowadzone do Polski samoloty MiG- 17PF zostały wyprodukowane w Zakładzie nr 21 (Gorki) i posiadały numery fabryczne: 58211001, 58210921, 58210926, 58210938, 58210948, 58210949, gdzie pierwsze dwie cyfry „58” oznaczały typ produktu, dwie kolejne „21” numer zakładu produkcyjnego, kolejne dwie „10” numer serii i ostatnie numer egzemplarza w tej serii. Pierwszą partię 6 samolotów MiG-17PF przyjęto 13 maja 1955 r. początkowo na stan Dowództwa 5. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL. Na mocy zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP nr 0150/Org. z 16 czerwca 1955 r. sformowano 21. Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Myśliwskiego, według etatu nr 6/632 ze stanem 103 żołnierzy i 1 pracownik kontraktowy. Na dowódcę tej eskadry wyznaczono kpt. pil. Zygmunta Czajkę. Eskadrę podporządkowano bezpośrednio pod Dowództwo 5. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL. 24 sierpnia 1955 r. na stan eskadry wpisano kolejną partię sześciu MiG-17PF, które posiadały numery fabryczne: 58210305, 58210306, 58210307, 58210308, 58210309, 58210310.

Jeszcze wcześniej, bo już na początku grudnia 1954 r. do Centrum Doskonalenia Kierowniczej Kadry Wojsk Lotniczych w Lipiecku w ZSRR na kurs dowódców pułków została skierowana grupa oficerów z różnych jednostek Wojsk Lotniczych i OPL OK. W grupie tej znaleźli się m.in. kpt. Michał Polech, kpt. Stanisław Wdowczyk, kpt. Henryk Michałowski, kpt. Stanisław Kowal, kpt. Kazimierz Tanana, kpt. Kozik, kpt. Zielezicki, kpt. Jan Skibicki, kpt. Olewiński. Tam w ramach zajęć praktycznych zostali oni przeszkoleni na samolotach myśliwskich MiG-17 (wersja wyposażona w silnik WK-1 bez dopalacza). Piloci z tych dwóch grup byli pierwszymi przeszkolonymi Polakami na MiG-17 i MiG-17PF.