Lista strat materialnych Ob.d.L kwatermistrza (Gen.Qu.) 6.Abt na wrzesień 1939 r.

– analiza w świetle niemieckich dokumentów archiwalnych. Junkers Ju 87 (Stuka)

MARIUS EMMERLING

Niniejszy artykuł cyklu wrześniowego jest kontynuacją tematu dotyczącego sposobu dokumentowania zbiorczych dziennych meldunków strat niemieckiego Naczelnego Dowództwa – Ob.d.L. feldmarszałka Hermanna Göringa1, zapoczątkowanego w magazynie Lotnictwo 1/2013 (por. s. 86–98). Po objaśnieniu ogólnych całościowych strat samolotów, kolejne części koncentrują się na analizie odnotowanych w dokumencie poszczególnych typów zastosowanych maszyn Luftwaffe. W tej części opisano szczegółowo ubytki sławnego bombowca nurkującego Ju 87 Stuka (samolot pola walki Henschel Hs 123 zostanie opracowany w cz.3). W pierwszych latach wojny oba typy w dużej mierze przyczyniły się do szybkiego pokonania wojsk nieprzyjaciela przez Wehrmacht.

Po świecie kursuje wiele mniej lub bardziej czytelnych kserokopii tego dokumentu. Podczas jednej z moich wizyt w archiwum federalnym we Fryburgu Bryzgowijskim (Freiburg im Breisgau) udało mi się pozyskać oryginał (oryginalną księgę, nie mikrofilm), co pozwoliło na wyjaśnienie kilku „zniekształconych” detali. I tak na przykład w różnych opublikowanych, a także nieopublikowanych, zestawieniach strat Luftwaffe często widziałem pod datą 2 września wzmiankę o Dornierze „Do 17B”, który należał do „Lehrgeschwader 1” z 1. Floty Powietrznej. W oryginale jednakże figuruje wyraźnie „Do 17P”, czyli maszyna pochodząca z eskadry dalekiego rozpoznania. Konkretnie chodzi o samolot z 4.(F)/121.

Księga „Flugzeugunfälle und Verluste bei den Verbänden, Generalquartiermeister 6.Abt.” o sygnaturze RL 2 III/184 nie jest kompletna, gdyż brakuje w niej wielu istotnych stron dotyczących strat z 1 oraz 4 września (było tam odnotowanych 41 oraz 11 samolotów, czyli minimum 52 ubytki). Trudno dzisiaj ustalić, kiedy te strony zniknęły i co się z nimi dokładnie stało. Można tylko przypuszczać, że przepadły w rękach aliantów, zanim większość zdobycznych materiałów zaczęła wracać do Niemiec w latach 60. i 70. ubiegłego stulecia.

Poniżej przedstawiam szczegółowo informacje zanotowane w interesującym nas dokumencie wraz z komentarzami, które wynikają z mojej wieloletniej pracy analitycznej dotyczącej działalności operacyjnej Luftwaffe we wrześniu 1939 r. Jako podkład posłużyły mi m.in. dzienniki bojowe (wojenne) jednostek Luftwaffe, jak i inne dokumenty przeróżnych szczebli wojskowych oraz materiały „zaginione”, które uzyskałem z rąk prywatnych. Artykuł nie komentuje w sposób wyczerpujący wszystkich szczegółowych strat Luftwaffe z września 1939 r. Ten temat zostanie poruszony oddzielnie w późniejszych numerach, aczkolwiek spora część takich informacji została dosyć obszernie potraktowana w moich pracach książkowych i artykułach.

TYP: SZTUKAS JUNKERS JU 87

Luftwaffe posiadała 1.9.1939 jeden sztab, dziewięć dywizjonów (Gruppen) oraz jedną eskadrę przeznaczoną do zastosowania z lotniskowca „Graf Zeppelin”, który jednakże znajdował się dopiero w budowie. Wszystkie jednostki były wyposażone w typ Junkers Ju 87B (Berta). W sumie posiadano ok. 369 Sztukasów, z których ok. 328 było gotowych do natychmiastowego przeprowadzenia lotu bojowego (por. Tab.1). Przy 4. Flocie Powietrznej na Śląsku operowały I./StG 2 (2. Dywizja Lotnicza) oraz Stab/StG 77 i 3 dywizjony Ju 87, które były przydzielone do F.F. z.b.V. (Dowódca Lotnictwa do Zadań Specjalnych), przy 1. Flocie na Pomorzu i w Prusach Wschodnich (Luftwaffen-Kommando Ostpreußen) cztery dywizjony Ju 87 oraz eskadra 4.(St)/ 186(T).

Pełna wersja artykułu w magazynie TWH Numer Specjalny 1/2016