Makin Island

Ewolucja doktryny operacji desantowych
doprowadziła do wzrostu zainteresowania okrętami wielozadaniowymi nowej generacji – uniwersalnymi i o dużym potencjale bojowym – zaawansowanymi śmigłowcowcami-dokami (LHD – Landing Helicopter Dock), które łączą w sobie możliwości transportowe z funkcjami dowodzenia i operowania z ich pokładu samolotów i śmigłowców. Stanowią one niezbędną składową amerykańskich grup amfibijnych (Amphibious Ready Group), które utrzymują gotowość do wyjścia w dowolny niemal zakątek globu, gdzie zagrożone są interesy supermocarstwa lub sojuszników. Grupę tworzą zwykle trzy jednostki, których rdzeń stanowi duży okręt desantowy typów Wasp lub Tarawa. Desantowiec jest niezbędnym elementem amerykańskich założeń doktrynalnych Sea Power 21, w których bardzo ważnymi okazały się być: Sea Strike – zdolność do wykonywania uderzeń na siły przeciwnika na dowolnym akwenie i Sea Basing – zdolność do bazowania na akwenach poza Ameryką Północną i systemem zagranicznych baz amerykańskich. Uniwersalny okręt desantowy ma wreszcie za zadanie przetransportować i dostarczyć na ląd brygadę Marine Corps, przy użyciu środków lotniczych i nawodnych.

Desantowiec typu Wasp, zgodnie ze swoją wielozadaniową naturą, jest przeznaczony do załadunku, transportu i wysadzania na ląd pododdziałów piechoty morskiej przy wykorzystaniu śmigłowców, barek, transporterów pływających lub dzięki użyciu kombinacji tych środków. Dodatkowo okręty LHD są przygotowane do pełnienia funkcji i zadań kontroli przestrzeni nawodnej oraz projekcji siły. Okręty typu Wasp są największymi w tej klasie na świecie. Projekt i założenia taktyczne powstawały jeszcze w okresie zimnej wojny, w warunkach diametralnie odmiennych od stanowiących podstawę środowiska bezpieczeństwa naszego globu pod koniec pierwszej dekady XXI wieku. Kolejne jednostki serii różniły się od swych poprzedników, co jest zresztą naturalne w przypadku, gdy budowa trwa ponad 20 lat. W kwietniu 2002 r. podpisano kontrakt na budowę ostatniego okrętu tego typu – Makin Island. Miał on trafić do US Navy z końcem lipca 2007 r., jednak siły natury zdecydowały inaczej.

Krótka historia typu Wasp
W lutym 1984 r. stocznia Ingalls wygrała kontrakt na budowę pierwszego LHD. Wasp ważący 30 lipca 1987 r. ponad 27 000 t i przetoczony do doku był największym obiektem na świecie, który przetransportowano lądem. Kontrakt na budowę drugiego okrętu serii podpisano we wrześniu 1986 roku, wygraną w tym wypadku, i w kolejnych sześciu, była oczywiście Ingalls. Umowa mówiła o budowie jednego okrętu, z opcją na kolejne dwa. Pierwsze prace przy Kearsarge rozpoczęto 6 marca 1989 r. Uroczyste położenie stępki swoją obecnością uświetnił zastępca komendanta Marine Corps, gen. Joseph J. Went, dwa lata później okręt zwodowano. Boxer wszedł do służby w lutym 1995 r. w miejscu budowy. Okręt o ówczesnej wartości 341 mln USD wyruszył w swój pierwszy 6-miesięczny rejs dwa lata po uroczystości. W grudniu 1991 r. Ingalls zawarł kolejny kontrakt, na budowę piątego okrętu. Prace nad Bataanem rozpoczęto 2 sierpnia 1993 r. Był to pierwszy amerykański desantowiec budowany z myślą o zakwaterowaniu kobiet. Przygotowano kabiny dla 450 żołnierek. Razem jest 3200 miejsc dla załogi i dodatkowo zaokrętowanych. Finansowanie kolejnego okrętu – LHD 6 – przeprowadzono w dwóch etapach, w roku finansowym 1993 i w FY 94. W 1993 r. Kongres skierował 50 mln USD na rozpoczęcie konstrukcji następnej jednostki. Budowa Iwo Jimy rozpoczęła się 3 września 1996 r1. W październiku 1999 r. Kongres zatwierdził budżet Departamentu Obrony na rok 2000, w którym na ostatni desantowiec – LHD 8, zarezerwowano 375 mln USD. Marynarka rozpoczęła przygotowania do budowy. W tym czasie wartość okrętu określono na 1,8 mld USD (widać jak wielka była w międzyczasie inflacja). Zastosowanie nowego rodzaju napędu, hybrydowego, miało zmniejszyć liczebność załogi o 90 osób i zwiększyć możliwości transportowe, głównie dzięki pozyskaniu dodatkowej przestrzeni.