Marian Trzebiński – zapomniany as

Łukasz Łydżba

Marian Trzebiński był pilotem poznańskiego III/3 Dywizjonu, a potem III/6 Dywizjonu Myśliwskiego. W ramach lwowskiego dywizjonu myśliwskiego we wrześniu 1939 roku walczył w obronie Łodzi odnosząc pierwsze zwycięstwo dla tej jednostki, a 4 września prawdopodobnie kolejne. Następnie przez Rumunią przedostał się do Francji, gdzie zgłaszał dwa–trzy zwycięstwa indywidualne i zespołowe. Po upadku Francji znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie był pilotem m. in. Dywizjonów 316 i 317 Polskich Sił Powietrznych, a także ich dowódcą. Po wojnie pozostał w Anglii, a następnie osiedlił się w Kanadzie.

Marian Trzebiński urodził się 31 marca 1913 roku w Sosnowcu pod zaborem rosyjskim. Jego ojcem był Jan Trzebiński i Wiktoria (z domu Prażuch). Uczęszczał od czteroklasowego Gimnazjum Państwowego im. Mikołaja Reja w Kielcach. Po jego ukończeniu wstąpił sześcioletniego Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Tadeusza Kościuszki w Kielcach. W 1933 roku zdał w nim maturę. Latem tego roku – w sierpniu – ukończył kurs pilotażu w ramach Przysposobienia Wojskowego Lotniczego w Łucku. Od września do grudnia odbył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy piechoty w 4. Pułku Piechoty Legionów w Kielcach, o charakterze rekruckim. 4 stycznia 1934 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa (SPRL) w Dęblinie. Marian Trzebiński chciał zostać oficerem zawodowym i dlatego po ukończeniu SPRL kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa (SPL). 18 września 1934 roku został przyjęty na drugi rok SPL. Ukończenie SPRL powodowało zaliczenie pierwszego roku SPL. Trzebiński rozpoczął kurs pilotażu na Harniotach H-28 i Bartel BM-5 oraz Morane Ar-35. Zaawansowany kurs pilotażu odbywał na dwupłatowych Potezach XV, XXV i XXVII oraz PWS-14, PWS-16 i PZL Ł-2 i Lublin R-XIV.

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia 2/2025