Modernizacje B-52 Stratofortress

Paweł Henski

Modernizacje B-52 Stratofortress

Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych prowadzą obecnie zakrojony na szeroką skalę program modernizacji strategicznych samolotów bombowych Boeing B-52H Stratofortress, który ma przystosować je do prowadzenia działań sieciocentrycznych oraz przenoszenia najnowszych precyzyjnych lotniczych środków bojowych.

Amerykańskie siły powietrzne posiadają w służbie operacyjnej 76 bombowców B-52H. Średnia wieku tych maszyn przekracza pięćdziesiąt lat, jednakże ciągłe modernizacje sprawiają, że ich potencjał bojowy jest niezwykle duży. Pomimo wieku nie są to wysłużone samoloty. Ich średni nalot, od momentu wejścia do służby, to 18 tys. godzin. Natomiast wytrzymałość konstrukcyjna płatowca jest obliczona przynajmniej na 28,6 tys. godzin. W związku z tym USAF planują utrzymać B-52H w służbie przynajmniej do 2040 r. Inżynierowie Boeinga szacują, że do tego czasu, oprócz regularnego usuwania korozji w strukturach wewnętrznych, bombowce będą wymagały jedynie wymiany górnego poszycia skrzydeł. Operacja ta może przedłużyć ich służbę o kolejne cztery do ośmiu lat. Niewykluczone zatem, że B-52H będą wciąż latać w setną rocznicę oblatania prototypu YB-52, i z pewnością ostatni piloci B-52 jeszcze się nie urodzili!

Modernizacja awioniki
W 2009 r. zakończył się program AMI (Avionics Midlife Improvement) dotyczący tzw. systemu ofensywnego awioniki B-52H odpowiadającego za nawigację oraz przenoszenie uzbrojenia. Wymieniono wówczas przestarzały system nawigacji inercyjnej, jednostkę kontroli awioniki (ACU) oraz system przesyłu danych. B-52 otrzymały nowe systemy nawigacji inercyjnej (laserowo- żyroskopowe), nowe procesory, oprogramowanie oraz interfejsy planowania misji. Testy w powietrzu rozpoczęły się w grudniu 2002 r. i zakończyły w połowie 2004 r. Program był pierwszym krokiem otwierającym drogę kolejnym etapom modernizacji. Dodatkowo w latach 2005-2006 bombowce otrzymały nowe, cyfrowe odbiorniki ostrzegające o opromieniowaniu radiolokacyjnym AN/ALR-46 oraz systemy walki elektronicznej AN/ALQ-155(V).

W marcu 2005 r. Boeing otrzymał wart 216,7 miliona dolarów kontrakt na opracowanie i rozwój nowego systemu komunikacji bojowej CONECT (Combat Network Communications Technology). W ramach programu CONECT B-52 miały otrzymać:

• kolorowe wyświetlacze wielofunkcyjne MFCD (Multi-Functional Colour Display) montowane na stanowiskach wszystkich sześciu członków załogi, pozwalające na wyświetlanie cyfrowych, ruchomych map;
• programowalną radiostację taktyczną AN/ARC-210 Warrior, łącze transmisji danych Link 16 oraz łącze przesyłu danych wywiadowczych IBR (Intelligence Broadcast Receiver) pozwalające na prowadzenie transmisji głosowych oraz przesył danych taktycznych (plików) w czasie rzeczywistym pomiędzy bombowcami znajdującymi się w powietrzu oraz pomiędzy bombowcami, a naziemnymi centrami dowodzenia i kontroli;
• cyfrowy, zintegrowany interkom pozwalający załodze komunikować się pomiędzy sobą poprzez zestaw słuchawkowy wyposażony w technologię redukcji hałasu;
• nowe komputery pokładowe oraz system planowania misji JMPS (Joint Mission Planning System) pracujące w oparciu o technologię Windows.

System CONECT pozwoli załogom B-52H na odbieranie i przesyłanie informacji drogą satelitarną w czasie rzeczywistym, zmianę koordynatów misji i celów oraz programowanie uzbrojenia podczas lotu. Obecnie koordynaty misji ładowane są przed lotem i nie możliwości ich późniejszej zmiany. Dodatkowo załogi będą miały lepszą możliwość komunikowania się pomiędzy sobą oraz ośrodkami dowodzenia. CONECT umożliwi bombowcom działanie w środowisku sieciocentrycznym oraz zwiększy ich zdolność do przenoszenia uzbrojenia precyzyjnego i wykonywania misji takich jak bliskie wsparcie CAS (Close Air Support) czy działania morskie.

Montaż systemu CONECT w pierwszym bombowcu B-52H rozpoczął się w październiku 2007 r. w zakładach Boeinga w Wichita. Oblot tego samolotu miał miejsce 21 maja 2009 r. Następnie, 5 sierpnia, bombowiec przekazano do skrzydła testowego 412th Test Wing stacjonującego w kalifornijskiej bazie Edwards. Tam, po serii prób naziemnych, 17 stycznia 2010 r. wykonano pierwszy lot testowy. Testy w bazie Edwards zakończyły się w grudniu 2011 r.

Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 8/2014