Mistrzostwa Polski F-Class

 

Formuła strzelań długodystansowych F-Class wydaje się coraz szybciej rozwijać w naszym kraju. Po dwóch imprezach zeszłorocznych (STRZAŁ 10/09, STRZAŁ 12/09), które odbywały się jeszcze bez podziału na klasy sprzętowe, w tegorocznych zawodach od początku podział ten był planowany w celu ujednolicenia zasad z regulaminem światowym. Wszystkie zawody udało się umieścić w kalendarzu Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, a czerwcowe planowane były jako zawody w randze Mistrzostw Polski. Pierwsza tegoroczna impreza była rozgrywana 10 kwietnia i w związku z napływającymi informacjami o tragedii smoleńskiej decyzją organizatorów zawody zostały przerwane – sklasyfikowano tylko tych zawodników, którzy zdążyli strzelić do momentu przerwania i nie przyznano nagród za klasyfikację łączną.

Zasady
Podczas Mistrzostw Polski F-Class w Bartoszycach rozgrywkę przeprowadzono na trzech dystansach: 300, 450 (500 jardów) i 600 metrów. Na każdej odległości oddawano 3 strzały próbne i 15 ocenianych. Dla obu kategorii sprzętowych obowiązywała oddzielna klasyfikacja na każdym dystansie oraz klasyfikacja łączna na trzech dystansach. Dodatkowo na każdym wymiary były proporcjonalne na każdym dystansie i tak:

• na 300 m zewnętrzny ostatni oceniany pierścień (5 punktów) miał 300 mm, a wewnętrzna dziesiątka (pole X) 25 mm;
• na 450 m pierścień 5 – 450 mm, a pole X – 37,5 mm
• na 600 m: pierścień 5 – 600 mm, a pole X – 50 mm.

Przekładając to na miarę w minutach kątowych, za podstawę wielkości pola X i odległości między pierścieniami przyjęto 1/3 MOA. Obowiązywała pozycja strzelecka leżąc z możliwością zastosowania jednej lub dwóch nie połączonych ze sobą podpórek: w klasie Open przedniej w formie worka, dwójnogu lub statywu i tylnej w formie worka lub monopodu, a w klasie F/TR przedniej w formie dwójnogu i tylnej w formie worka lub monopodu. Broń mogła być podparta na odcinku nie dłuższym niż 200 mm z przodu i 100 mm z tyłu. Żadna część broni (poza monopodem) nie mogła opierać się na podłożu. W klasie Open dozwolony był karabin w kalibrze do 8 mm, o łącznej masie nie przekraczającej 10 kg, ładowany pojedynczo. Z kolei w klasie F/TR broń musiała być na nabój .223 Rem albo .308 Win, o masie do 8,25 kg (z lunetą i dwójnogiem). Taki podział, obowiązujący w zasadzie na każdych organizowanych w świecie zawodach F-Class, ma na celu wyrównanie szans na starcie przez oddzielenie broni typowo wyczynowej (np. customy na naboje 6 mm BR, 6,5 mm x 47 Lapua czy 6,5 mm x 55 SE) w Open, od standardowej (fabryczne karabiny na typowo wojskowe naboje) w F/TR.

Pełna wersja artykułu w magazynie Strzał 7-8/2010