Nalot na Regensburg i Schweinfurt 17 sierpnia 1943 r. Cz. I

Szymon Tetera

8. Armia Powietrzna nad Europą

2 stycznia 1942 roku dowódca Army Air Forces, generał Henry Hap Arnold, podpisał rozkaz nakazujący utworzenie 8. Armii Powietrznej USAAF (8.AF). Głównym zadaniem tej formacji było przeprowadzenie strategicznej ofensywy bombowej nad Niemcy, podczas gdy analogiczne działania w porze nocnej prowadził już brytyjski RAF. W czerwcu 1942 roku na terytorium Wielkiej Brytanii zostały przebazowane pierwsze amerykańskie jednostki lotnicze.

Pierwszą operację bojową nad Europą przeprowadzono w amerykański dzień niepodległości, 4 lipca 1942 roku, z udziałem sześciu załóg lekkich bombowców Boston III z 15. BS(L) oraz sześciu takich maszyn z 226. Sqn RAF, z którego zresztą pochodziły samoloty, w których lecieli Amerykanie. Celem były wówczas cztery holenderskie lotniska, nad którymi niemiecka obrona przeciwlotnicza strąciła trzy maszyny, w tym dwie z amerykańskimi załogami.

Podstawowym narzędziem 8. AF miały być jednak ciężkie czterosilnikowe bombowce. Jako pierwsza gotowość bojową osiągnęła 97. BG, która pierwszą misję bojową wykonała 17 sierpnia, kiedy 12 B-17 zbombardowało stację kolejową w Rouen-Sotteville, a sześć innych takich maszyn nieco wcześniej wykonało lot dywersyjny.

W sierpniu B-17 wykonały jeszcze siedem misji bojowych, przy czym 21 sierpnia w walce z niemieckimi myśliwcami zginął nad Rotterdamem drugi pilot jednej z Latających Fortec, 2/Lt D.A. Walter.

We wrześniu misje bojowe wykonywać zaczęły dwie kolejne grupy bombowe na B-17 – 92. oraz 307. BG. 6 września myśliwce Fw 190 z II/JG 26 zestrzeliły dwa pierwsze takie samoloty.

Największy sukces Luftwaffe przeciwko amerykańskim czterosilnikowcom w 1942 roku miał miejsce 9 października, kiedy to w największej operacji przeprowadzonej w 1942 roku przez VIII Bomber Command wzięło udział już 108 bombowców, ponieważ do tego czasu gotowość bojową osiągnęły 301. i 306. BG na B-17 oraz 93. BG na B-24. Celem Amerykanów była wytwórnia sprzętu kolejowego i stalownia w Lille. Z przyczyn technicznych formacja skurczyła się do 69 maszyn, które zostały zaatakowane przez myśliwce Fw 190 z III/JG 26. Niemcy kosztem jednej własnej maszyny zestrzelonej przez strzelców pokładowych strącili trzy B-17 i jednego B-24, podczas gdy kolejne dwa B-17 i jeden B-24 zostały skasowane w Anglii, następne zaś dwa bombowce były poważnie uszkodzone, a 42 lżej.

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia 3/2017