Śmigłowiec morski NH90 Caiman
Piotr Abraszek
Śmigłowiec morski
NH90 Caiman
Przemiany polityczne początku lat 90. zastały lotnictwo śmigłowcowe Sił Zbrojnych RP w trakcie powolnej zmiany wyposażenia. Do natychmiastowy zakup i wprowadzenie do służby min. 100 śmigłowców produkcji zachodniej, ale realnie nie wchodził on w grę, przede wszystkim z powodów ekonomicznych.
![](files/artykuly/technika_wojskowa/99_ntw_2010_11/10.jpg)
Na wstępie wypada przypomnieć historię morskiej wersji NH90, która sięga końca lat 70. XX w. W 1978 r. do służby w Aéronavale weszła pokładowa wersja śmigłowca Westland0 /Aérospatiale Lynx, w tym momencie w lotnictwie morskim służyły trzy zasadnicze typy śmigłowców:
- Alouette II/III, jako lekki śmigłowiec łącznikowy, rozpoznawczy i ratowniczy;
- Lynx, średni pokładowy śmigłowiec zwalczania okrętów podwodnych;
- Super Frelon, ciężki śmigłowiec ratowniczy, transportowy i zwalczania okrętów nawodnych.
Planiści Marine nationale już wtedy rozpoczęli studia nad nowym śmigłowcem pokładowym, którego wejście do służby zaplanowano na lata 90. Na początku brano pod uwagę zachowanie wymienionych powyżej kategorii i zastąpienie poszczególnych maszyn nowymi typami. I tak rozpatrywano:
- Écureil jako następca Alouette, jednak był on zbyt mały, a podwozie płozowe dyskwalifikowało go jako maszynę pokładową;
- Dauphin jako sukcesor Lynxa charakteryzował się dobrymi osiągami, lecz był zbyt mały, aby pomieścić specjalistyczne wyposażenie służące do wykrywania i zwalczania okrętów pod- i nawodnych.
- Super Puma zastępująca Super Frelona została nieco enigmatycznie określona jako maszyna nienadająca się do zadań morskich z powodu swojego „lądowego” rodowodu.
Wnioskiem z powyższych analiz była konieczność opracowania nowego, specjalizowanego śmigłowca morskiego, wykonującego zadania wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych/nawodnych, ratownicze, transportu żołnierzy oraz zaopatrywania okrętów. Zbiegło się to z pracami mającymi na celu wyłonienie nowej średniej maszyny transportowej lotnictwa wojsk lądowych europejskich krajów NATO (Francji, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Włoch i Holandii), więc w 1983 r. połączono wysiłki w celu stworzenia obu wariantów na bazie jednej platformy oznaczonej NH90 (NATO Helicopter for 1990 – śmigłowiec NATO na lata 1990.): TTH (Tactical Transport Helicopter – średni śmigłowiec transportowy) oraz NFH (NATO Frigate Helicopter – pokładowy śmigłowiec NATO). Wielkość śmigłowca mierzona masą startową została określona na ok. 9–10 ton, a pojemność przedziału transportowego na 20 żołnierzy z wyposażeniem. Dwa lata później powołano konsorcjum NHIndustries, w skład którego weszły firmy: Aérospatiale z Francji, MBB z Niemiec, Agusta z Włoch, Fokker z Holandii oraz Westland z Wielkiej Brytanii.
Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 11/2010