Niemieckie śmigłowce CH-53

Jeroen van Veenendaal – DutchAviationPhoto.com

Wysłannicy magazynu „Lotnictwo” złożyli wizytę skrzydle HSG 64, rozmawiając z dowódcą jednostki ppłk. Christianem Mayerem oraz pilotem-instruktorem ppłk. Patrickiem Schneiderem.

64. Skrzydło Śmigłowców Transportowych (Hubschraubertransportgeschwader 64) zostało sformowane w 1966 r. Po jego rozwiązaniu w kwietniu 1994 r. personel i sprzęt rozdzielono pomiędzy inne skrzydła transportowe Niemieckich Sił Powietrznych (Luftwaffe). Jednostka została reaktywowana 1 października 2010 r. jako 64. Skrzydło Śmigłowców (Hubschraubergeschwader 64, HSG 64). Otrzymała śmigłowce należące wcześniej do 62. i 63. Skrzydła Transportu Lotniczego (Lufttransportgeschwader 62 i 63). W 2011 r. w niemieckich siłach zbrojnych (Bundeswehr) rozpoczął się proces zmian organizacyjnych. Z powodu ograniczeń finansowych Siły Powietrzne (Luftwaffe) przekazały swoje śmigłowce NH90 Lotnictwu Wojsk Lądowych (Heeresfliegertruppe), a w zamian przejęły wszystkie śmigłowce CH-53. Kwaterę dowództwa HSG 64 przeniesiono z Holzdorf do Laupheim (Flugplatz Laupheim) w Badenii-Wirtembergii.

HSG 64 składa się z czterech eskadr lotniczych (fliegende Staffeln) – trzech wyposażonych w śmigłowce CH-53 i jednej wyposażonej w śmigłowce H145M. Jeśli chodzi o śmigłowce CH-53, to 1. i 2. Eskadra Lotnicza (1. i 2. Fliegende Staffeln) stacjonują w Laupheim, a 3. Eskadra Lotnicza (3. Fliegende Staffel) w Schönewalde/Holzdorf (Fliegerhorst Holzdorf) na granicy Brandenburgii i Saksonii-Anhalt. Głównym zadaniem 3. Eskadry jest szkolenie załóg. Młodzi piloci po zakończeniu szkolenia podstawowego na śmigłowcach EC-135 przechodzą w niej przeszkolenie na CH-53.

HSG 64 jest największym skrzydłem lotniczym Bundeswehry. Pod względem liczebności personelu i sprzętu odpowiada dwóm i pół skrzydłom myśliwców Eurofighter Typhoon. Ulokowanie eskadr w dwóch różnych bazach nie ułatwia pracy dowódcy skrzydła podpułkownikowi (Oberstleutnant) Christianowi Mayerowi: Odległość między Laupheim a Holzdorf wynosi około 550 km. Rozważane jest przeniesienie skrzydła w 2019 r. do nowej lokalizacji – Diepholz w Dolnej Saksonii.

Wersje CH-53

Obecnie w Luftwaffe służą cztery wersje śmigłowców CH-53. Ppłk Mayer wyjaśnia: Mamy cztery wersje – G, GS, GE i GA. Najstarszą i podstawową jest wersja G. Wersja GS jest koniem roboczym podczas misji zagranicznych, ponieważ jest wyposażona w system samoobrony (walki elektronicznej), zmodernizowany system łączności i może przenosić dodatkowe, zewnętrzne zbiorniki paliwa. Ale wciąż ma analogowe wyposażenie kokpitu. Wersja GA ma cyfrową awionikę, ale za to nie ma takiego zasięgu ani systemu samoobrony jak GS. Obecnie mamy tylko 20 egz. CH-53GS.

Ze względu na wiek śmigłowców ich obsługa techniczna zajmuje dużo czasu. To oznacza, że w Niemczech nie ma niemal żadnego CH-53GS – wszystkie biorą udział w misjach zagranicznych, na przykład w Afganistanie. Dzięki dodatkowym zbiornikom paliwa maksymalna długotrwałość lotu wynosi sześć godzin. Dla porównania – w wersji GA długotrwałość lotu wynosi tylko jedną godzinę 40 minut. Zasięg jest kluczowym parametrem w Afganistanie, ponieważ nie ma tam zbyt wielu bezpiecznych lądowisk, na których można zatankować. CH-53GA to zmodernizowane CH-53G. Mają najnowocześniejszą awionikę z wielofunkcyjnymi monitorami i czteroosiowego autopilota. Są też wyposażone w radiostację i telefon satelitarny.

Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 4/2018