Szkoła Lotnicza Królewskich Sił Powietrznych Norwegii

 

 

W czerwcu 1952 r. w bazie Varnes pod Stjordal w Północnym Trondelag powołano do życia Szkołę Lotniczą Królewskich Sił Powietrznych Norwegii LFS (Luftvorsvaret Flygeskole). Baza Varnes, leżąca 35 km na wschód od Trondheim, w późniejszym okresie stała się portem lotniczym tego miasta. Nowo powstała szkoła miała zajmować się teoretyczną edukacją i szkoleniem praktycznym pilotów dla norweskich sił powietrznych i sił lądowych. Od momentu powstania do 1957 r. szkolenie praktyczne w LFS było realizowane na samolotach North American T-6 Harvard. Jednocześnie do podstawowego szkolenia pozyskano samoloty Fairchild PT-26 Cornell. W latach 1955–1991 przyszłych pilotów lotnictwa sił lądowych szkolono na samolotach Piper L-3 Cub, które uzupełniono używanymi w latach 1960-1991 samolotami Cessna O-1 Bird Dog. W 1956 r. PT-26 Cornell zostały zastąpione przez Saab 91 Safir, które pozostały w użyciu przez kolejne 25 lat. W 1981 r. LFS wyposażono w samoloty MFI-15 (Malmö Flygindustri 15) Safari (później zakład MFI przejął Saab), które od tej pory stały się samolotem szkolenia podstawowego w Królewskich Siłach Powietrznych Norwegii. Z przyczyn politycznych rząd Norwegii zdecydował się przenieść LFS z Trondheim- Varnes do Bardufoss. W nowym miejscu szkoła wznowiła działalność 8 sierpnia 2002 r. Bardufoss to największa śmigłowcowa baza Królewskich Sił Powietrznych Norwegii. Stacjonuje tu 139°Luftving (skrzydło), składające się z dywizjonów: 337 Skvadron wyposażonego w śmigłowce Lynx Mk 86 i 339 Skvadron ze śmigłowcami Bell 412SP. Teraz dodatkowo w skład skrzydła wchodzi LFS. Planuje się też sformowanie kolejnego dywizjonu, 334 Skvadron, który będzie wyposażony w śmigłowce NH90. W bazie Bardufoss będzie znajdowało się dowództwo, sztab i pododdziały logistyczno-obsługowe dywizjonu, jako że śmigłowce NH90 z obsługą będą operować z pokładów fregat typu Fridtjof Nansen.


Szkolenie pilotów wojskowych
Po przejściu badań lekarskich, zdaniu egzaminów teoretycznych oraz ocenie stanu sprawności fizycznej, kandydaci na pilotów są kierowani do Centrum Szkolenia Sił Powietrznych – Luftforsvarets Skolesenter (LSK) w Kjevik w Vest-Agder w południowej części Norwegii. Tutaj studenci przechodzą podstawowe szkolenie wojskowe, stając się żołnierzami. Podstawowe szkolenie wojskowe trwa pięć miesięcy i kadeci po jego zakończeniu otrzymują stopień kaprala. Szkolenie teoretyczne w klasach zaczyna się co roku w styczniu i trwa sześć miesięcy. W tym czasie wykłady, nauka i ćwiczenia są prowadzone w bardzo intensywny sposób. Na następne sześć miesięcy kadeci trafiają do bazy Bardufoss, gdzie przechodzą dalsze szkolenie teoretyczne, głównie specjalistyczno- techniczne, zakończone egzaminami. Składa się na nie osiem egzaminów testowych oraz dwa klasyczne egzaminy, w których trzeba odpowiedzieć na zadane pytania. W czasie szkolenia teoretycznego w LFS studenci uczą się aerodynamiki, przepisów lotniczych i zasad ruchu lotniczego, wojskowo-lotniczego języka angielskiego i zasad korespondencji radiowej, budowy płatowca i silnika, osprzętu i wyposażenia elektronicznego, nawigacji oraz medycyny lotniczej. Po zdaniu egzaminów jeszcze w trakcie równolegle prowadzonego szkolenia teoretycznego, studenci przechodzą do szkolenia praktycznego prowadzonego przez pozostałą część pierwszego półrocza, przy czym wszystkie loty poprzedza bezpośrednie przygotowanie do wykonania konkretnych zadań, z przećwiczeniem lotów na ziemi, tzw. „latanie na krzesłach”. W ten sposób instruktorzy starają się zminimalizować prawdopodobieństwo popełnienia błędów przez studentów w czasie rzeczywistego lotu. Kapral Paulsen, student z klasy 2010, który chce zostać pilotem w jednostce ratownictwa lotniczego na śmigłowcach Sea King, mówi: Chcemy być tak staranni i dokładni, jak to tylko możliwe. W piwnicznej części budynku, gdzie mieszkają studenci, znajdują się cztery pełnoskalowe drewniane makiety kabin samolotów MFI-15 Safari, które pozwalają im na zapoznanie się z rozłożeniem przyrządów i przełączników w kabinie. Po czwartym dniu lotnym studentom zezwala się na wstęp do hangaru, gdzie mogą pogłębiać znajomość samolotu i jego budowy. praktycznego prowadzonego przez pozostałą część pierwszego półrocza, przy czym wszystkie loty poprzedza bezpośrednie przygotowanie do wykonania konkretnych zadań, z przećwiczeniem lotów na ziemi, tzw. „latanie na krzesłach”. W ten sposób instruktorzy starają się zminimalizować prawdopodobieństwo popełnienia błędów przez studentów w czasie rzeczywistego lotu. Kapral Paulsen, student z klasy 2010, który chce zostać pilotem w jednostce ratownictwa lotniczego na śmigłowcach Sea King, mówi: Chcemy być tak staranni i dokładni, jak to tylko możliwe. W piwnicznej części budynku, gdzie mieszkają studenci, znajdują się cztery pełnoskalowe drewniane makiety kabin samolotów MFI-15 Safari, które pozwalają im na zapoznanie się z rozłożeniem przyrządów i przełączników w kabinie. Po czwartym dniu lotnym studentom zezwala się na wstęp do hangaru, gdzie mogą pogłębiać znajomość samolotu i jego budowy.