Nowe AH-64E dla Brytyjczyków

Michał Gajzler

11 lipca bieżącego roku brytyjskie ministerstwo obrony (Ministry of Defence – MoD) poinformowało oficjalnie o zawarciu umowy na dostawę 50 egzemplarzy śmigłowców AH-64E przeznaczonych dla Army Air Corps. Maszyny te zastąpią docelowo w linii 66 posiadanych dotąd przez AAC Apache AH1. Wartość umowy została określona na 2,3 mld USD. Ostatecznie brytyjski MoD zdecydował się na zakup maszyn fabrycznie nowych, które zostaną nabyte w ramach umowy międzyrządowej, zgodnie z regułami procedury Foreign Military Sale. Według słów brytyjskiego sekretarza obrony umowa ta ma zapewnić z jednej strony brytyjskim wojskom lądowym „znakomite śmigłowce” charakteryzujące się jednocześnie, co istotne dla brytyjskiego podatnika, „dobrym stosunkiem jakości do ceny”.

Zgodnie z informacjami upublicznionymi przez brytyjskie ministerstwo obrony pierwsze AH-64E powinny opuścić linię produkcyjną w zakładach Boeinga w 2020 roku. Jednak do służby pierwsze egzemplarze trafią dopiero dwa lata później. Zakup nowych śmigłowców jest częścią realizowanego programu Future Force 2025.

Umowa na zakup śmigłowców obejmuje wstępne wsparcie eksploatacji oraz dostawy części zamiennych, a także dostawy symulatorów przeznaczonych do szkolenia załóg. Zakup nowych AH-64E ma być elementem szerzej zakrojonego planu modernizacji brytyjskich sił zbrojnych obejmującego również modernizację Royal Navy czy floty maszyn należących do RAF, ale i np. zmierzającego do zwiększenia bezpieczeństwa cybernetycznego. Nowe śmigłowce AAC będą, podobnie jak poprzednicy, wykorzystywane w ramach połączonego dowództwa Joint Helicopter Command. Katalizatorem do podjęcia decyzji o wyborze sposobu pozyskania nowych maszyn miał być m.in. stopień wyeksploatowania floty posiadanych dotąd śmigłowców. Intensywnie użytkowanych, również w warunkach bojowych, nad Afganistanem czy Libią (w tym ostatnim przypadku z pokładu HMS Ocean).

Pozorne zaskoczenie

Pewnym zaskoczeniem może być wybór opcji zakładającej dostawy śmigłowców fabrycznie nowych. A to dlatego, że jeszcze w ubiegłym roku amerykański Departament Stanu zaaprobował złożony przez brytyjski rząd wniosek o możliwość przebudowy części z posiadanych śmigłowców WAH-64 Mk1 Apache AH1 do wariantu AH-64E.  Według opublikowanego w sierpniu 2015 roku przez Defense Security Cooperation Agency komunikatu, informującego Kongres o potencjalnej transakcji, proponowano wówczas możliwość modernizacji 50 egzemplarzy WAH-64 Mk 1 polegającej na dostosowaniu ich do wspomnianego już standardu AH-64E Apache Guardian. Zakup miał wiązać się z dostawą 110 egzemplarzy silników T700-GE-701D (z czego 10 zapasowych), remontem i modernizacją 53 systemów celowniczych AN/ASQ-170 M-TADS (w tym trzech zapasowych kompletów) oraz podobnej liczby systemów AN/AAR-11 PNVS Modernized Pilot Night Vision Sensors. Także w tym ostatnim przypadku uwzględniano modernizację trzech systemów zapasowych.  Pakiet modernizacyjny miał obejmować także unowocześnienie 52 radarów kierowania ogniem AN/APG-78 (z czego 2 zapasowe) i 55 zestawów bloków systemów elektronicznych radarów AN/APG-78 (z czego 5 zapasowych). Ponadto przewidywano zakup 52 zmodernizowanych interferometrów radarowych AN/APR-48B (2 zapasowe) oraz 60 systemów ostrzegania przed odpalonymi pociskami AN/AAR-57(V) 3/5 Common Missile Warning Systems (CMWS) oraz 60 zestawów zmodyfikowanych wyrzutników flar i dipoli (50 zainstalowanych oraz 10 zapasowych), 120 zestawów systemów nawigacyjnych EGPS/INS (w tym 20 zapasowych) oraz 300 zintegrowanych hełmów Apache Aviator Integrated Helmet (AAHI), będących kluczowym elementem systemu IHADSS-21 (Integrated Helmet and Display Sight System) współpracującego z systemami obserwacyjno – celowniczymi śmigłowca (M-TADS/PNVS). Proponowany zestaw wyposażenia obejmować miał również systemy ostrzegania przed opromieniowaniem laserem AN/AVR-2B, najnowszy wariant systemów ostrzegania przed opromieniowaniem wiązką radarową AN/APR-39D(V)2,  systemy Manned-Unmanned Teaming International (MUMT-I), terminale Link-16 KOR-24A, flary M206, M211 and M212 oraz transpondery IFF.  Całkowita wartość prezentowanego pakietu mogła sięgnąć 3 mld USD. Finalnie jednak, z kilku powodów, zadecydowano o zakupie śmigłowców z nowej partii produkcyjnej. Jedną z przyczyn takiego obrotu wydarzeń, choć co warte zaznaczenia, nie jedyną, miały okazać się koszty pozyskania fabrycznie nowych wiropłatów.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 8/2016