Nowości Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych
Tomasz Kwasek
Instytut Techniczny Wojsk Lotniczy zaprezentował na tegorocznym Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach kilka nowości spośród realizowanych w ostatnim czasie projektów.
Neox-2
Pierwszym z nich jest bezzałogowy statek powietrzny Neox-2, wersja rozwojowa wariantu Neox, eksploatowany m.in. przez Lotniczą Akademię Wojskową. BSP otrzymał nazwę Duch, a jego wariant wojskowy, spełniający rygorystyczne wymagania stawiane wobec bezzałogowców klasy mini przeznaczonych do prowadzenia rozpoznania obrazowego, jest proponowany dla Sił Zbrojnych RP w ramach programu pozyskania systemów bezzałogowych klasy mini kryptonim Wizjer. W ramach tego projektu po unieważnieniu poprzedniego postępowania na pozyskanie prowadzonego w formie przetargu w kwietniu 2018 roku rozpoczęto nowe postępowanie w formie negocjacji z jednym wykonawcą – Polską Grupą Zbrojeniową, która zaproponowała system opracowany przez ITWL. Planowane jest pozyskanie 25 zestawów (po cztery lub pięć aparatów latających), a umowa dostawy miała być podpisana jeszcze w bieżącym roku.
NeoX-2 jest bezzałogowym statkiem powietrznym przeznaczonym do prowadzenia rozpoznania obrazowego (obserwacja, dozorowanie, identyfikacja). System umożliwia określanie współrzędnych celów, zobrazowanie pozwalające na bieżące korekty i ocenę skutków użycia środków bojowych, rozpoznawanie zmian w zadanym obszarze, zobrazowanie przemieszczania się sił przeciwnika. BSP Neox-2 spełnia wymagania stawiane systemom tej klasy, dotyczące: braku ograniczeń kąta widzenia głowicy optoelektronicznej w płaszczyźnie poziomej (możliwa obserwacja „do tyłu”), automatycznego startu, automatycznego lądowania na spadochronie w zadanym punkcie, możliwości obsługi systemu przez dwóch operatorów, czasu lotu powyżej 3,5 godz., zasięgu powyżej 30 km, bezpiecznego systemu szyfrowania danych AES-256 z możliwością wprowadzenia kluczy kodowanych z poziomu częstotliwości oraz masy całego systemu w wersji przenośnej (w plecakach) nie większej niż 50 kg. Platforma jest bezogonowym aparatem latającym w układzie aerodynamicznym latającego skrzydła z silnikiem elektrycznym ze śmigłem pchającym. Konstrukcja platformy latającej, głowicy optoelektronicznej i elementów naziemnych została wykonana z wykorzystaniem kompozytów węglowo-epoksydowych, szklano-epoksydowych i stopów metali lekkich. W stosunku do Neox poprawiono aerodynamikę, co zwiększyło długotrwałość lotu i znaczne ograniczyło poziom emisji akustycznej. Aparat startuje z prowadnicy szynowej, a ląduje za pomocą spadochronu (podczas przyziemienia napełniana jest poduszka powietrzna w kadłubie, zapobiegająca uszkodzeniom płatowca o grunt). Zasadniczym wyposażeniem Neox 2 jest dwusensorowa głowica optoelektroniczna z kamerą dzienną (1920 × 1080 pikseli) i kamera termowizyjna (640 × 480 pikseli). Głowicę umieszczono pod nosową częścią kadłuba. Jest ona chowana do wnętrza kadłuba na czas transportu, startu i lądowania. Tryby lotu to podążanie w kierunku wskazanym przez głowicę obserwacyjną, lot po ustalonej trasie, krążenie wokół wskazanego obiektu, lot do punktu o określonych współrzędnych. Długość aparatu wynosi 1,27 m, maksymalna masa startowa 12 kg. Zakres prędkości lotu wynosi 60 km/h (minimalna) do 140 km/h (maksymalna prędkość lotu poziomego). BSL operuje na pułapach 100–1000 m, maksymalny pułap lotu – 4000 m. Możliwe jest prowadzenie rozpoznania przy wietrze do 12 m/s. Maksymalny czas lotu jest większy niż 1,5 godz., promień działania wynosi 35 km (ograniczony zasięgiem naziemnej anteny stacji kontroli).
Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 10/2020