Nowości obrony przeciwlotniczej AD 2008 cz. 2

 

 

 

Parasol nad Izraelem
Programy systemów obrony przeciwrakietowej David’s Sling i Iron Dome zostały na Eurosatory zaprezentowane publicznie przez firmy z Izraela po raz pierwszy. Oba przedsięwzięcia zostały zaakceptowane przez rząd Izraela na początku ubiegłego roku i mają one, razem z już działającym systemem Chetz (Arrow), stworzyć trzywarstwową tarczę chroniącą państwo żydowskie przed atakami rakietowymi wrogów. Rolą systemu Chetz jest zwalczanie rakiet balistycznych o zasięgu do 1000 km, system David’s Sling z kierowanymi przeciwpociskami Stunner ma być przeznaczony do niszczenia rakiet balistycznych o zasięgu do 300 km, zaś Iron Dome ma bronić przed pociskami o zasięgu do 70 km. W przypadku obu programów zamawiającym jest Ministerstwo Obrony Izraela, zaś głównym integratorem firma Rafael. Konstruktorom narzucono niezwykle krótkie, by nie rzec ekspresowe terminy zakończenia prac. Rozpoczęcie dostaw systemu Iron Dome ma przypaść na połowę 2010 rok, zaś w przypadku David’s Sling wyznaczono je na rok 2012. Poszczególne elementy obu systemów zaprezentowano w postaci uproszczonych makiet, aczkolwiek - jak twierdzili wystawcy – w przypadku samych pocisków dokładnie odzwierciedlały one ich rozmiary. Tak zapewne i było – dawały one pojęcie o kształtach i niektórych zastosowanych rozwiązaniach, ale – zapewne nie przez przypadek – były one maksymalnie uproszczone i dopasowane do zakresu ujawnionych informacji, te zaś były, delikatnie mówiąc, mało konkretne. Wiele znaków zapytania można postawić przy planowanych osiągach i możliwościach operacyjnych, a te które „uwolniono” jeszcze bardziej „zaciemniają” obraz całości, a nie można wykluczyć, że są świadomą dezinformacją. Przeciwlotniczy i przeciwrakietowy pocisk kierowany systemu Iron Dome swym wyglądem oraz rozmiarami wyraźnie przypomina pocisk Derby, z którego prawdopodobnie wywodzi się nie tylko ideowo, ale w znacznej mierze także pod względem konstrukcji. Według przedstawicieli firmy Rafael, dzięki wykorzystaniu tańszych technologii udało się obniżyć koszty jego produkcji, niż w przypadku Derby. Pocisk jest jednostopniowy, ma długość ok. 3 metrów, średnicę korpusu 160 mm, zaś jego masa startowa wynosi ok. 90 kg. Maksymalny zasięg nie został ujawniony, ale przy takich rozmiarach pocisku z dużą dozą prawdopodobieństwa można mniemać, że jest on niewiele większy niż 10 km. To oznacza, że maksymalny zasięg przy wykorzystaniu do przechwytywania rakiet niekierowanych może wynosić ok. 3 km. Maksymalna prędkość celów zwalczanych przez Iron Dome ma sięgać 300 m/s, wymagana precyzja trafienia ma wynosić 1 m. Deklarowany czas reakcji systemu to 12–14 sekund, co oznaczałoby zdolność do przechwycenia i zniszczenia rakiety lecącej z powyżej podaną prędkością odpalonej z minimalnej odległości ok. 4 km. Pocisk kierowany systemu Iron Dome został wyposażony w aktywną radiolokacyjną głowicę samonaprowadzania, ale można spekulować, że w pierwszej fazie lotu jest kierowany przez system inercyjny – parametry celu dla którego są wprowadzane przez centralną jednostkę sterowania systemu podczas przygotowań przedstartowych Wyrzutnia dla 20 pocisków ma rozmiary standardowego 20-stopowego kontenera, który na pozycję jest transportowany przez samochód ciężarowy wyposażony w systemu za- i rozładunku Multilift. W ramę wyrzutni o rozmiarach kontenera wkładane są, jedna nad drugą, cztery palety każda z pięcioma pociskami. Najprawdopodobniej za pomocą dźwigu można wymieniać poszczególne pakiety, a nie pojedyncze pojemniki z pociskami. Rakiety startują z nachylonej wyrzutni.