Nowy hinduski niszczyciel
Marcin Chała
20 kwietnia z pochylni wzdłużnej nr 2 stoczni Mazagon Dock Limited (MDL) w Mumbaju spłynął na wodę kadłub prototypowego niszczyciela rakietowego projektu 15 Beta, który nazwano Visakhapatnam. W chwili wodowania miał masę około 3000 t i w porównaniu do równolegle budowanych jednostek projektów 15A i 17 przedstawiał on stosunkowo niski stopień ukończenia.
Historia okrętów tego typu sięga końca 2007 r., kiedy to hinduska marynarka wojenna wyraziła chęć pozyskania wstępnie trzech (a docelowo czterech) niszczycieli zmodyfikowanego proj. 15, określanego jako 15 Beta (15B), i nazywanego Bengaluru (obecnie Visakhapatnam, od prototypu). Rok później gotowość do współpracy zgłosił rosyjski przemysł stoczniowy. W marcu 2009 Rada ds. Zamówień Wojskowych przedstawiła szczegóły odnośnie budowy okrętów proj. 15B. Dwa lata później, w styczniu 2011 r., Komitet Parlamentarny ds. Politycznych zatwierdził plan budowy czterech niszczycieli proj. 15B. Pod koniec tego miesiąca (28 stycznia) podpisano kontrakt wartości 293,2 mld rupii.
W celu zaoszczędzenia czasu, w nowym projekcie wykorzystano linie teoretyczne kadłuba niszczycieli proj. 15A (typ Kolkata). W stosunku do oryginału dokonano jednak kilku zmian w architekturze nadbudówek oraz samego kadłuba, których celem było jeszcze większe ograniczenie pól fizycznych, ze szczególnym naciskiem na zmniejszenie skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego. Kolejnym ważnym wymaganiem w stosunku do nowych okrętów było zwiększenie możliwości długotrwałego operowania w rejonach skażonych oddziaływaniem broni masowego rażenia. Cel ten osiągnięto poprzez zabudowanie systemu cytadel gazoszczelnych wraz z systemem kontroli atmosfery – TAC (Total Atmosphere Control). Jedynymi pomieszczeniami nie objętymi ochroną są obie siłownie, w których obsady zmuszone będą przebywać w ubiorach ochronnych. Ukończone plany przedstawiono celem konsultacji specjalistom z biura projektowego stoczni Siewiernaja Wierf’ z Petersburga. Na bazie bolesnych doświadczeń z realizacją programu 15 Alfa (kiedy to często dokonywano zmian w gotowym projekcie), podjęto decyzję o zablokowaniu takiej możliwości po jego ostatecznym zatwierdzeniu. Stępkę pod prototypowy niszczyciel proj. 15B położono w stoczni MDL 12 października 2013 r. Według oficjalnych informacji do służby ma on wejść już w 2018 r. Mając na uwadze „przygody” z jakimi borykają się Hindusi, termin ten wydaje się być nazbyt optymistyczny.
Mimo wielu niejasności i tajemnic firmowych, można jednak ustalić kilka cech nowych niszczycieli. Podobnie jak w przypadku „Kalkut” ich głównym systemem radiolokacyjnym będzie trójwspółrzędny radar wielofunkcyjny EL/M 2248 MF STAR (Multi Function Surveillance & Threat Alert Radar) opracowany przez izraelskie firmy IAI oraz Elta System Ltd. Poza tym na ich pokłady trafią: system radiolokacyjny BEL Aparna, będący licencyjną kopią rosyjskiego 3C25 Garpun-Bał (do wskazywania celów w horyzoncie radiolokacyjnym dla pocisków BrahMos) i radar obserwacji przestrzeni powietrznej RAWL 02 Mk 3, czyli produkowana na licencji wersja holenderskiego dwuwspółrzędnego LW 08. Identyczna będzie także część pozostałego wyposażenia, w tym 16 lufowe wyrzutnie celów pozornych Kavach Mod. 2, aktywno-pasywny panoramiczny sonar kadłubowy HUMSA NG (HUll Mounted Sonar Array Next Generation), którego przetworniki zainstalowane zostaną w gruszce dziobowej, sonar holowany (najprawdopodobniej typu Nagan) i 10 lufowe wyrzutnie celów pozornych dla zbliżających się torped typu Mareech...
Pełna wersja artykułu w magazynie MSiO5-6/2015