Optymalny dobór parametrów radiostacji...

Rozwój techniki i technologii zmierza w kierunku pełnej automatyzacji pola walki, na którym w przyszłości miałyby walczyć roboty. Ale nawet wtedy decyzje będzie podejmował człowiek, odpowiednio przygotowany i wyposażony. Czy jednak „superżołnierz”, o dużej odporności, wytrzymałości, spostrzegawczości, skuteczności, wyposażony w nowinki współczesnej techniki i odpowiednio wyszkolony, jest w stanie realizować zadania bojowe bez systemu łączności, który zapewni mu wymianę danych w każdych warunkach? Odpowiedź na powyższe pytanie jest prozaicznie prosta. Nie!

Współczesny teatr działań wojennych a przyszłe wyzwania
Doświadczenia współczesnych konfliktów zbrojnych wskazują, że większość armii państw NATO nie jest skutecznie przygotowana, aby walczyć w wojnie asymetrycznej z bezwzględnie i niekonwencjonalnie działającymi przeciwnikami. Dlatego też maksymalizuje się wysiłki związane z uruchomieniem i realizacją programów, których celem jest osiągnięcie nowych zdolności bojowych, w tym tzw. żołnierzy przyszłości. Można zdefiniować wspólny mianow nik w podejściu do programów żołnierzy przyszłości realizowanych na świecie, w których główny wysiłek położony jest na poprawę: organizacji działań bojowych, świadomości sytuacyjnej żołnierza, jego ochrony, komfortu działania oraz zwiększenie zdolności przetrwania na polu walki. Realizacji dokonuje się poprzez: innowacyjne planowanie i koordynację działań, stosowanie zaawansowanej ochrony balistycznej, nowoczesnych systemów broni, amunicji oraz systemów celowniczych, minimalizację masy ekwipunku czy stosowanie inteligentnego kamuflażu. Pozostaje jeszcze jedno bardzo istotne wymaganie, jakim jest fakt działania żołnierza w cyfrowym, sieciocentrycznym środowisku pola walki oraz interoperacyjność działań. Lepsze zintegrowanie żołnierzy w zespołach bojowych wraz z elementami wsparcia, zwiększenie zdolności obserwacyjnych, większa zdolność rażenia, lepsza ochrona i maskowanie, dłuższy okres utrzymania kondycji fizycznej i psychicznej, a przede wszystkim - zwiększona świadomość sytuacyjna, to klucz do sukcesu na obecnym i przyszłym polu walki. Także w Siłach Zbrojnych RP realizowany jest narodowy program żołnierza przyszłości. W listopadzie ubiegłego roku zakończył się pierwszy etap pracy rozwojowej nad Indywidualnym Systemem Walki (ISW) Tytan, polegający na opracowaniu założeń do dalszego etapu projektowania. Opracowując wizję systemu dokonano szeregu analiz, tj.: potrzeb i możliwości żołnierza, wyników testów i doświadczeń użytkowników podobnych systemów, budowy poszczególnych jego elementów wraz z możliwością ich integracji na kolejnych etapach rozwoju. Okazało się, że najważniejszym ograniczeniem projektowanego systemu jest sam jego użytkownik wraz ze swymi psychicznymi i fizycznymi możliwościami. Oczywiście, wyszkolenie i trening mogą znacznie zwiększyć naturalne możliwości, jednak przekroczenie pewnego poziomu jest bardzo trudne i kosztowne, a przede wszystkim wymaga czasu. Z tego względu koncepcja żołnierza przyszłości powinna uwzględniać ograniczenia związane z jego możliwościami. Powinny one być wpisane w strukturę Indywidualnego Systemu Walki, którego zadaniem jest maksymalizacja skuteczności, bezpieczeństwa i efektywności żołnierza na współczesnym oraz przyszłym polu walki.