Orka odpływa coraz dalej
TOMASZ DMITRUK
Plan modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP na lata 2013–2022 przewiduje pozyskanie na potrzeby Marynarki Wojennej RP trzech okrętów podwodnych nowego typu kryptonim Orka. Do kwietnia 2014 roku MON planował zakupić okręty bez pocisków manewrujących. W okresie od września do grudnia 2014 mówiono już o konieczności zaimplementowania możliwości ich użycia, ale same pociski zamierzano zamówić w odrębnym postępowaniu. W styczniu br. po raz kolejny zmieniono koncepcję i padły deklaracje o potrzebie nabycia okrętów wraz z pociskami manewrującymi, w ramach jednego zamówienia. Kilka miesięcy później, we wrześniu tego roku, zapowiedziano powrót do wersji odrębnego zakupu okrętów i pocisków, ale z opcją prowadzenia postępowania wspólnie z Norwegią i/lub Holandią. Niestety, przy każdej zmianie planów następowało także odroczenie terminu rozpoczęcia procedury pozyskania.
W marcu 2012 roku Ministerstwo Obrony Narodowej wspólnie ze Sztabem Generalnym Wojska Polskiego zorganizowało konferencję, podczas której przedstawiono „Koncepcję rozwoju Marynarki Wojennej”, w ramach której w obszarze zdolności do rażenia, zaplanowano pozyskanie dwóch nowych okrętów podwodnych do 2022 roku oraz trzeciego do 2030 roku. W dokumencie tym podano również harmonogram wycofania ze służby obecnie eksploatowanych jednostek. Zgodnie z nim opuszczenie bandery na wszystkich okrętach podwodnych typu 207 Kobben powinno nastąpić do końca 2016 roku, a na ORP Orzeł (typu 877E) do 2022 roku. W grudniu tego samego roku podczas kolejnej konferencji prasowej przedstawiciele MON przedstawili po raz pierwszy założenia „Planu modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP na lata 2013–2022” (PMT). Zaplanowano w nim podpisanie umowy na zakup okrętów podwodnych nowego typu, kryptonim Orka, już w 2013 roku, a harmonogram przekazania okrętów Marynarce Wojennej pozostał bez zmian – dwa pierwsze okręty do 2022 roku, a trzeci do 2030 roku. Później ze strony szefostwa resortu obrony padały jeszcze bardziej optymistyczne daty pozyskania nowych okrętów podwodnych, ale były one na tyle nierealne, że trudno było je traktować poważnie.
NIEZREALIZOWANE OBIETNICE
Od wspomnianej konferencji upłynęły już niemal trzy lata. Co przez ten czas uległo zmianie? Według harmonogramu PMT, datowanego na dzień 21 września 2015 roku i widniejącego na stronie internetowej resortu obrony, do końca września tego roku zamierzano zakończyć realizację fazy analityczno-koncepcyjnej programu (czego nie zrealizowano), a wszczęcie postępowania planowano w I kwartale 2016 roku. Zmianie uległ niestety także harmonogram dostaw. Według jego najnowszej wersji zakończenie budowy trzech OPNT powinno nastąpić w latach 2023–2025, a więc już poza ramami czasowymi obecnego PMT. Z jeszcze nowszych informacji uzyskanych pod koniec września br. z Inspektoratu Uzbrojenia wynika, że zakończenie fazy analityczno-koncepcyjnej programu (w tym opracowanie Studium Wykonalności oraz Wstępnych Założeń Taktyczno-Technicznych Orki, zaktualizowanych w formie załącznika o wymagania dotyczące pocisków manewrujących) nastąpi dopiero do końca tego roku, postępowanie zakupowe zostanie rozpoczęte w pierwszej połowie 2016 roku, a podpisanie umowy planuje się w 2017 roku. Inspektorat potwierdził również prognozowany harmonogram dostaw okrętów w latach 2023–2025. Ponadto, z wyjaśnień przedstawionych podczas 131 posiedzenia sejmowej Komisji Obrony Narodowej z 2 lipca br. wiadomo, że nowe jednostki powinny być przekazywane w cyklu rocznym, odpowiednio w 2023, 2024 i 2025 roku.
Oprócz tego warto przypomnieć, że w styczniu br. w wywiadzie udzielonym dla Polskiej Agencji Prasowej sekretarz stanu w MON Czesław Mroczek zapowiedział, iż postępowanie dotyczące pozyskania nowych OP zostanie ogłoszone w sierpniu tego roku, tymczasem 6 września w kolejnym wywiadzie minister poinformował jedynie, że dobiega końca proces opracowania Wstępnych Założeń Taktyczno- Technicznych i przesądzone jest uzbrojenie jednostek w pociski manewrujące…
Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 11/2015