Pepesza
Wojciech Weiler
Pepesza
W latach 1927-34 opracowano w Związku Radzieckim kilka wzorów eksperymentalnych pistoletów maszynowych. W Armii Czerwonej znalazł zastosowanie dopiero przyjęty do uzbrojenia w roku 1935 PPD wz.1934 konstrukcji W.A. Diegtiariowa, zmodernizowany w 1938 roku (PPD wz.34/38) i ponownie już rok później (PPD wz.38), wyprodukowany łącznie w ilości ok. 4100 sztuk. Po rocznej przerwie wznowiono produkcję kolejnej, znów gruntownie zmienionej wersji peemu Diegtiariowa – PPD wz.1940. Powstało ich ok. 80 000 egzemplarzy, ale PPD, choć niezły pod względem własności bojowych, był nietechnologiczny, wymagał precyzyjnej i czasochłonnej obróbki ubytkowej. Armia potrzebowała nowej broni, nadającej się do masowej produkcji. W roku 1940 ogłoszono konkurs, w którym zwyciężył Gieorgij Siemionowicz Szpagin i jego broń: PPSz wz. 1941.
Zasada działania
Pistolet maszynowy działający na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego, strzelający z zamka otwartego. Zamek w komorze zamkowej, mechanizm powrotny wyposażony w amortyzator, umieszczony za zamkiem. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Lufa na całej długości okryta blaszaną osłoną z otworami wentylacyjnymi, przechodzącą z tyłu w pokrywę komory zamkowej. Wielofunkcyjne urządzenie wylotowe (hamulec wylotowy i osłabiacz podrzutu) stanowi monolit z osłoną. Bezpiecznik suwakowy na rączce zamkowej unieruchamia zamek w przednim lub tylnym położeniu. Nastawny celownik krzywiznowy lub dwupołożeniowy celownik przerzutowy, regulowana muszka słupkowa. Zasilanie: 71-nabojowy magazynek bębnowy lub 35-nabojowy pudełkowy magazynek łukowy. Broń stalowa z drewnianą osadą karabinową, kolba o szyjce wyprofilowanej w chwyt pistoletowy.
Pistolet maszynowy działający na zasadzie wykorzystania energii odrzutu zamka swobodnego, strzelający z zamka otwartego. Zamek w komorze zamkowej, mechanizm powrotny wyposażony w amortyzator, umieszczony za zamkiem. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Lufa na całej długości okryta blaszaną osłoną z otworami wentylacyjnymi, przechodzącą z tyłu w pokrywę komory zamkowej. Wielofunkcyjne urządzenie wylotowe (hamulec wylotowy i osłabiacz podrzutu) stanowi monolit z osłoną. Bezpiecznik suwakowy na rączce zamkowej unieruchamia zamek w przednim lub tylnym położeniu. Nastawny celownik krzywiznowy lub dwupołożeniowy celownik przerzutowy, regulowana muszka słupkowa. Zasilanie: 71-nabojowy magazynek bębnowy lub 35-nabojowy pudełkowy magazynek łukowy. Broń stalowa z drewnianą osadą karabinową, kolba o szyjce wyprofilowanej w chwyt pistoletowy.
Pełna wersja artykułu w magazynie Strzał 10/2009