Perspektywy rozwoju amerykańskich systemów antyrakietowych
Marcin Niedbała
W dniach 13-14 kwietnia 2016 roku wiceadmirał James D. Syring, jak co roku, zaprezentował sprawozdanie z funkcjonowania podlegającej mu Missile Defense Agency (Agencji Obrony Rakietowej). Zapoznani z nim zostali członkowie trzech odpowiednich podkomisji Kongresu Stanów Zjednoczonych. Na podstawie każdego z wystąpień sporządzono jednobrzmiące raporty, które są dostępne publicznie i pozwalają zapoznać się z odtajnionymi informacjami na temat amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej.
Od początku swojego przemówienia wiceadmirał Syring podkreślał, że zagrożenie kontynentalnego terytorium USA, jak również baz i żołnierzy poza nim, stale narasta poprzez dalszy rozwój technologii rakietowych w krajach nieprzyjaznych Waszyngtonowi – takich jak Korea Północna czy Iran. Kraje te stale rozwijają swoje programy kosmiczne, których technologie mogą posłużyć do zbudowania coraz doskonalszych pocisków balistycznych, o zasięgach pozwalających na sklasyfikowanie ich nawet jako ICBM (Międzykontynentalny Pocisk Balistyczny). Przedstawiciele MDA są również świadomi rozwoju balistycznych pocisków przeciwokrętowych. Przykładem może być irański pocisk Fateh-110 przetestowany w tej roli, mogący utrudniać prowadzenie operacji US Navy w rejonie Cieśniny Ormuz.
Działalność MDA w liczbach
W projekcie wydatków na rok budżetowy 2017 (FY2017), MDA wyraziła zapotrzebowanie na kwotę 7,5 mld USD. Jeśli projekt budżetu zostanie zatwierdzony w obecnej formie, będzie to oznaczało zmniejszenie wydatków MDA o 822 mln USD w porównaniu do FY2016. Może to być częściowo spowodowane sukcesywnym zmniejszaniem kosztów pozyskania przeciwpocisków różnych typów, jak i częściową zmianą koncepcji dalszego rozwoju systemów przeciwbalistycznych, o czym dalej.
Plan MDA na FY2017 zakłada zwiększenie ilości pocisków GBI (Ground Based Interceptor) do 44 sztuk oraz dalszy wzrost ich niezawodności. Dla US Navy planuje się zakupić 39 pocisków SM-3 Block IB, które będą wykorzystywane na okrętach z systemem Aegis BMD oraz w stałych bazach Aegis Ashore. Zwiększy to ilość dostarczonych pocisków tego rodzaju do 146 sztuk w czasie od grudnia 2013 roku. Ponadto planuje się pozyskać kolejnych 61 pocisków THAAD, co da sumę 201 sztuk pocisków dostarczonych od maja 2011 roku. Oczywiście część ze wspomnianych przeciwpocisków była zużywana na poczet licznych testów.
30 grudnia 2015 roku baza Aegis Ashore w Rumunii została przekazana US Navy, a jej certyfikacja i ogłoszenie operacyjności miało miejsce 12 maja 2016 roku i odbyło się już po publikacji raportu MDA.
Według wiceadmirała Syringa, od października 2014 roku do przedstawienia raportu dokonano 25 prób w locie różnych systemów obronnych, a do końca FY2016 planuje się kolejnych 6 testów. Z kolei na FY2017 zaplanowanych jest kolejnych 16 prób w locie. Ponadto od października 2014 roku przeprowadzono 22 testy naziemne poszczególnych elementów systemu obronnego oraz 11 naziemnych testów rozwojowych i operacyjnych na poziomie całego systemu. Do końca FY2017 dokonanych zostanie dodatkowych 7 testów naziemnych.
Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 7/2016