Petliakow Pe-2. Wersje bombowe z lat 1943-1945

Krzysztof Cieślak

Walki o Stalingrad pochłaniały w szybkim tempie zasoby obu stron. W tej wojnie na wyczerpanie powoli zaczęła uzyskiwać przewagę Armia Czerwona. Także sowieckie lotnictwo stopniowo uzyskiwało zdolność do przeprowadzania operacji coraz to liczniejszymi siłami. Automatycznie wzrastał też udział Pe-2 w lotach bojowych. 19 listopada 1942 roku, w trakcie ofensywy Armii Czerwonej, w rejonie Stalingradu na froncie działało 519 samolotów tego typu (w tym 86 niesprawnych). Oprócz tego lotnictwo miało do dyspozycji 109 samolotów w wersji rozpoznawczej (w tym 34 niesprawne). Łącznie samoloty Pe-2 stanowiły około połowy parku maszynowego lotnictwa bombowego. W bezpośrednio zaangażowanej w operacji 8. Armii Lotniczej znajdowało się zaledwie 49 samolotów Pe-2, z których aż 29 poddawano naprawom. W trakcie walk ta armia otrzymała w ramach uzupełnień aż ponad 200 nowych maszyn tego typu przekazanych z rezerw Stawki WGK (sztab Najwyższego Głównego Dowództwa).

Wzrastająca liczba bombowców i zmiana taktyki pozwoliły na bardziej skuteczne wykorzystywanie Pe-2. Zarzucono niemal całkowicie wysyłanie do konkretnych zadań pojedynczych kluczy lub jednej liczącej dziewięć maszyn eskadry. Zamiast tego w jednej akcji uczestniczyło od 30 do 70 samolotów. Zmieniono również zasady przeprowadzania rozpoznania daleko za linią frontu. Nadal jednak do takich akcji wyznaczano jeden lub dwa samoloty. Na front w październiku powrócił 150. bap, przeznaczony do ataków z lotu nurkowego. 30 grudnia 1942 roku szóstka maszyn z tego pułku zaatakowała lotnisko Tormosin wykorzystywane do zaopatrywania okrążonej niemieckiej 6. Armii. Zgłoszono zniszczenie 12 samolotów transportowych Ju 52/3m. W grudniu na froncie pod Stalingradem pojawił się 587. bap (późniejszy 125. gwbap) jako pierwszy kobiecy oddział wyposażony w Pe-2. Zmiana taktyki oraz wyczerpanie i znaczne osłabienie obrony przeciwlotniczej przeciwnika znalazły odbicie w poziomie strat. W końcowej fazie operacji 2. bak (Korpus Lotnictwa Bombowego – bombardirowocznyj awiakorpus) eksploatujący Pe-2 ponosił średnie straty 4,4 razy mniejsze niż na początku.

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia 5/2018