Polowanie na trzech frontach
Dywizjon myśliwski II./JG 52 w walce z 4. i 8. Armią Lotniczą i lotnictwem Floty Czarnomorskiej w marcu 1944 roku
Iwan Ławrinienko
Wiosną 1944 roku piloci operującego nad Krymem dywizjonu myśliwskiego II./JG 52 walczyli w szczególnie trudnych warunkach. Od końca lutego 1944 roku musieli bowiem toczyć walki na trzech kierunkach operacyjnych. O ile wcześniej dywizjon operował głównie nad wschodnią częścią półwyspu, w rejonie Kerczu i Teodozji, przeciwko jednostkom 4. Armii Lotniczej i Floty Czarnomorskiej, o tyle w kolejnych tygodniach jego piloci coraz częściej musieli działać również nad północną częścią Krymu, jako osłona Stukasów i Focke Wulfów, które próbowały zniszczyć radzieckie przeprawy na przyczółkach na tym obszarze. Ich przeciwnikami były tam myśliwce 8. Armii Lotniczej. Czasami Messerschmitty osłaniały także konwoje przychodzące do portów w zachodniej części półwyspu, załogi bombowców, bombowców torpedowych i samolotów szturmowych Floty Czarnomorskiej zaczęły bowiem regularnie atakować operujące na Morzu Czarnym niemieckie i rumuńskie jednostki.
W tym czasie położenie wojsk niemieckiej 17. Armii było nie do pozazdroszczenia – po likwidacji przyczółka nikopolskiego w lutym, oddziały 4. Frontu Ukraińskiego, dowodzone przez gen. armii F.I. Tołbuchina zaczęły koncentrować siły nad północnym Krymem i budować przeprawy w rejonie zdobytego w listopadzie 1943 roku przyczółka nad jeziorem Siwasz w północnej części półwyspu. Z kolei na przyczółku pod Kerczem umacniały swoje pozycje i koncentrowały się oddziały Samodzielnej Armii Nadmorskiej (OPA, ros. Odtielnaja Primorskaja Armija) pod dowództwem gen. armii A.I. Jeremienki.
Luftwaffe mogła przeciwstawić licznym jednostkom 4. Armii Lotniczej (WA, ros. Wozdusznaja Armija) i 8. Armii Lotniczej oraz lotnictwu Floty Czarnomorskiej jedynie gruppen z 1. Korpusu Lotniczego (niem. 1. Fliegerkorps). Dwie z nich były jednostkami uderzeniowymi: dywizjon III./SG3 wyposażony w bombowce nurkujące Ju 87 i II./SG 2 latający na szturmowej wersji myśliwca Fw 190. Dywizjon II./JG 52 dowodzony przez Hauptmanna Gerharda Barkhorna był więc jedynądostępną jednostką czysto myśliwską. Nad Krymem operowały także rumuńska 3. grupa bombowców nurkujących (Grupul 3 Picaj) oraz chorwacka eskadra myśliwska 15. (Kroat.)/JG 52. Jednak Chorwaci, którzy ponieśli poważne straty w walkach na przełomie 1943 i 1944 roku, zaczęli latać coraz mniej, aw połowie marca 1944 roku opuścili front wschodni.
Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia nr specjalny 3/2020