Popołudniowe naloty 2. Eskadry Bombowej 3 września 1939 roku

Łukasz Łydżba

Początek tej historii miał miejsce około godziny czwartej w nocy z 23 na 24 sierpnia 1939 roku, kiedy w 2. Pułku Lotniczym na lotnisku Rakowice ogłoszono mobilizację alarmową. Od kilku miesięcy rosło zagrożenie atakiem wojsk III Rzeszy. Alarm dla personelu II Dywizjonu oznaczał takie przygotowanie samolotów, aby za kilka godzin były gotowe do przelotu na lotniska polowe.

Beczki z paliwem i inny sprzęt rozśrodkowany i pochowany kilka tygodni wcześniej w różnych zakamarkach hangarów został załadowany na samochody ciężarowe. Dowódca dywizjonu mjr pil. Jan Biały poinformował dowódców eskadr oraz wybranych oficerów, że 24. Eskadra Liniowa zostanie przydzielona do Armii „Kraków”, a 21. i 22. Eskadry Liniowe wejdą w skład Brygady Bombowej będącej odwodem Naczelnego Wodza. Numeracja ostatnich

dwóch eskadr zgodnie z rozkazem mobilizacyjnym została zmieniona na 1. Eskadrę Bombową i 2. Eskadrę Bombową. Obie utworzyły II Dywizjon Bombowy pod dowództwem mjr. pil. Białego. Dywizjon miał przenieść się na lotniska pod Radomiem. Po odprawie do każdego z samolotów zostały przypisane poszczególne załogi.

W nocy z 25 na 26 sierpnia 1939 roku personel oraz sprzęt Dywizjonu załadowano na transport kolejowy, który odjechał w stronę Radomia. Stamtąd samochodami rzutu kołowego personel każdej z eskadr przewiózł sprzęt na wyznaczone jej lotnisko – 1. Eskadra Bombowa ulokowała się we Wsoli, 2. Eskadra Bombowa natomiast w miejscowości Kamień. 20 Karasi Dywizjonu wraz załogami oczekiwały na rozkaz przelotu na lotniska polowe do 31 sierpnia. Rankiem tego dnia do 2. Pułku Lotniczego dotarł rozkaz o alarmowym odlocie na lotniska polowe. Samoloty eskadr myśliwskich, bombowych, rozpoznawczych oraz obserwacyjnych po kilkudziesięciu minutach opuściły Rakowice. 

Pełna wersja artykułu w magazynie TWH nr specjalny 4/2016