Ramstein Rover 2012

Carlo Kuit & Paul Kievit/Bronco Aviation

„Ramstein Rover 2012”

– bliskie wsparcie lotnicze rządzi!

Największe ubiegłoroczne ćwiczenia NATO odbyły się w bazie lotniczej Namest’ nad Oslavou położonej w środkowej części Republiki Czeskiej. Między 4 a 21 września 2012 roku miały tam miejsce międzynarodowe manewry pod kryptonimem „Ramstein Rover”.

Obszar dookoła Namest’ nad Oslavou zapewnia doskonałe warunki dla tego typu działalności z trzech powodów. Jak mówi generał dywizji Friedrich Wilhelm Ploeger, zastępca dowódcy Dowództwa Sojuszniczych Sił Powietrznych (Allied Air Command) w niemieckiej bazie Ramstein: Po pierwsze miejsce to znajduje się w samym sercu Europy, co redukuje koszty transportu dla krajów uczestniczących w manewrach. Po drugie, baza jest zlokalizowana dokładnie pomiędzy dwoma poligonami, na których można przeprowadzać trening z użyciem realnych lotniczych środków bojowych, co umożliwia nam bardzo dobre zorganizowanie ćwiczeń. Po trzecie, sama baza posiada wiele istotnych udogodnień dostępnych na miejscu.

Celem „Ramstein Rover 2012” było zapewnienie odczuwalnego wzrostu sprawności, standaryzacji oraz interoperacyjności nawigatorów naprowadzania NATO, objętych programem Partnerstwo dla Pokoju oraz żołnierzy Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa, również biorących udział w ćwiczeniach – mówi prowadzący manewry, pułkownik Harry H. Schnell Msc. „Ramstein Rover 2012” to ćwiczenia, na których dużo się lata i strzela, co zapewnia pilotom NATO pełen zakres treningów w dzień i w nocy, ze średniej i małej wysokości, w realistycznych i złożonych scenariuszach.

W ramach zajęć akademickich, po których następował trening na ziemi i w powietrzu z bliskiego wsparcia lotniczego, uczestnicy ćwiczenia „Ramstein Rover 2012” zostali nauczeni, jak można maksymalnie efektywnie wykorzystać siły lotnicze do wsparcia własnych sił lądowych, zmniejszając jednocześnie straty wśród ludności cywilnej do absolutnego minimum oraz chroniąc obiekty niewojskowe.

Forward Air Controller (FAC) lub w terminologii amerykańskiej Joint Terminal Air Controller (JTAC) (w terminologii polskiej nawigator naprowadzania – przyp. tłum.) stał się tematem żarliwych dyskusji nie tylko w obrębie NATO, ale także na forum innych państw należących do Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa. Obecnie około 350 nawigatorów naprowadzania wspiera działania sił międzynarodowych w różnych zapalnych rejonach świata. Jest oczywisty fakt, że w miarę jak tempo operacji bojowych się zwiększa, zwiększa się także zapotrzebowanie na nawigatorów naprowadzania.

Ostatecznie po incydencie z 2006 roku w Afganistanie Dowództwo Sojuszniczych Sił Powietrznych utworzyło Oddział Zwiększania Potencjału Nawigatorów Naprowadzania (Forward Air Controllers Capability Branch). Będący częścią komórki Międzynarodowych
Sił Wsparcia Bezpieczeństwa w dowództwie w Ramstein oddział składa się z czterech zespołów. Personel dla niego jest zapewniany przez cztery państwa członkowskie NATO – Niemcy, Republikę Czeską, Wielką Brytanię i Włochy.

Wśród czterech zespołów Oddziału Zwiększania Potencjału Nawigatorów Naprowadzania znajdują się: Zespół Standaryzacyjny Nawigatorów Naprowadzania (FAC Standardization Team) skupiający się na ujednoliceniu kwestii akredytacji krajowych centrów szkoleniowych operacji powietrzno-lądowych AGOS (Air Ground Operational Schools) oraz symulatorów dla personelu działającego w charakterze Forward Air Controller (Joint Terminal Air Controller), Zespół Przedoperacyjny (Pre- Deployment Training Team), który skupia się na działaniach związanych ze wsparciem przedoperacyjnym dla krajów członkowskich oraz rozwoju kadry naukowo- dydaktycznej Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa, Zespół Utrzymania (Sustainment Team), którego głównym zadaniem jest monitorowanie liczby nawigatorów naprowadzania, którzy są gotowi do działań w ramach operacji NATO (koordynuje wysiłki krajów członkowskich ukierunkowane na utrzymanie kadry poprzez płynne łączenie różnych organizacji krajowych, by zapewnić efektywniejsze szkolenie) oraz Mobilny Zespół Szkoleniowy (Mobile Training Team), którego zadaniem jest wsparcie oraz nadzór programów treningowych w krajach członkowskich.

Oczywiście nie jest możliwe, by wszystkie te czynności były wykonane wyłącznie przez Dowództwo Sojuszniczych Sił Powietrznych w Ramstein. Dlatego niezbędnego wsparcia udziela mu Centrum Szkolenia Operacji Powietrzno-Lądowych Sił Powietrznych USA w Europie – AGOS USAFE (Air-Ground Operations School US Air Force in Europe) oraz Centrum Przygotowania Bojowego – WPC (Warrior Preparation Centre).

Ćwiczenie „Ramstein Rover” to doskonała okazja do odświeżenia umiejętności związanych z działaniami bliskiego wsparcia lotniczego oraz rolą nawigatorów naprowadzania na współczesnym polu walki. Zapewnia ono bowiem realistyczne szkolenie przedoperacyjne dla nawigatorów NATO oraz Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa, którzy mają zostać wysłani do Afganistanu. We współpracy z Siłami Powietrznymi Republiki Czeskiej, Dowództwo Sojuszniczych Sił Powietrznych z Ramstein zorganizowało w ubiegłym roku tego typu ćwiczenie dla szesnastu krajów członkowskich NATO w bazie lotniczej w Namest’ nad Oslavou, włączając w nie czeskie poligony w Libawie, Boleticach oraz Pisku. W czasie ćwiczeń „Ramstein Rover 2012” Siły Powietrzne Republiki Czeskiej wykonały także kilka misji, operując z bazy w Čáslaviu (212. Eskadra Taktyczna). Statki powietrzne, zespoły nawigatorów naprowadzania a także obserwatorzy biorący udział w ćwiczeniach pochodzili z Belgii, Czech, Estonii, Francji, Grecji, Holandii, Łotwy, Niemiec, Norwegii, Polski, Słowacji, Słowenii, Stanów Zjednoczonych. Turcji oraz Włoch.

Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 2/2013