Royal Australian Air Force
Leszek A. Wieliczko
Australia ze względu na swój potencjał demograficzny, gospodarczy, militarny, finansowy i polityczny odgrywa rolę regionalnego mocarstwa na południowym Pacyfiku. Jej siły zbrojne od wielu dekad aktywnie uczestniczą w licznych wojnach, konfliktach lokalnych, misjach pokojowych i akcjach pomocy humanitarnej. Istotnym składnikiem potencjału militarnego Australii są Królewskie Australijskie Siły Powietrzne – Royal Australian Air Force – które na naszych oczach przeistaczają się w jedne z najnowocześniejszych sił powietrznych świata.
Rola i zadania RAAF
Royal Australian Air Force (RAAF) powstały jako niezależny rodzaj sił zbrojnych 31 marca 1921 r., ale ich tradycja sięga utworzonego w 1912 r. Australijskiego Korpusu Lotniczego (Australian Flying Corps, AFC). RAAF są jednym z trzech rodzajów Australijskich Sił Obrony (Australian Defence Force, ADF), obok Armii Australijskiej (Australian Army, AA) i Królewskiej Australijskiej Marynarki Wojennej (Royal Australian Navy, RAN). Stanowią ważny składnik australijskich zdolności militarnych służących do ochrony i obrony kraju, jego obywateli i interesów narodowych. Przed ADF stoją cztery główne cele strategiczne: powstrzymywanie i przeciwdziałanie agresji zbrojnej na terytorium Australii, przyczynianie się do stabilizacji i bezpieczeństwa w rejonie południowego Pacyfiku, przeciwdziałanie zagrożeniom militarnym w regionie indopacyficznym (ze szczególnym uwzględnieniem Azji Południowo-Wschodniej) oraz przeciwdziałanie zagrożeniom militarnym na świecie w celu zapewnienia globalnego bezpieczeństwa. Drugi i trzeci cel mają o tyle istotne znaczenie, że w regionach tych przebiegają morskie szlaki handlowe o kluczowym znaczeniu dla gospodarki Australii. RAAF mają aktywnie uczestniczyć w osiągnięciu pierwszych dwóch celów oraz wzmacniać swoje zdolności do realizacji pozostałych dwóch.
Podstawową rolą Sił Powietrznych jest tworzenie, utrzymywanie i użycie sił i środków niezbędnych do ochrony bezpieczeństwa narodowego i żywotnych interesów kraju w środowisku powietrznym i kosmicznym. Dodatkowo Siły Powietrzne wspierają operacje pomocy humanitarnej, likwidacji skutków katastrof i klęsk żywiołowych, poszukiwawczo-ratownicze oraz wspomagają ochronę granic. Ponadto uczestniczą w operacjach połączonych (wraz z innymi rodzajami sił ADF) i koalicyjnych (z siłami zbrojnymi innych krajów) w lokalnych konfliktach zbrojnych oraz operacjach antyterrorystycznych i utrzymania pokoju. Skuteczne pełnienie tej roli wymaga gotowości i zdolności do realizacji czterech głównych zadań: wywalczenia i utrzymania panowania w powietrzu, uderzeniowych (niszczenia celów naziemnych i morskich, walki elektronicznej), transportowych (przewozu ludzi, ładunków i sprzętu wojskowego) oraz zwiadu, obserwacji i rozpoznania (Intelligence, Surveillance and Reconnaissance, ISR). Dodatkowymi zadaniami są: szkolenie pilotów, członków załóg i personelu służb naziemnych różnych specjalności oraz utrzymanie w sprawności i gotowości infrastruktury i wyposażenia baz, samolotów, środków łączności, dowodzenia i kierowania, zwiadu, obserwacji i rozpoznania, wczesnego wykrywania i ostrzegania i innych.
Do realizacji tych zadań RAAF dysponuje około 260 samolotami różnych typów i przeznaczenia i około 14 200 osobami personelu wojskowego, wspieranymi przez około 4400 rezerwistów i 770 osób personelu cywilnego. Jednostki lotnicze rozlokowane są w dziewięciu bazach lotniczych (RAAF Bases) i jednej placówce obronnej (Defence Establishment) na terytorium Australii oraz w jednej bazie lotniczej w Malezji. Obecność wojsk australijskich w Malezji wynika z zawartych w 1971 r. wielostronnych umów pomiędzy pięcioma państwami-członkami Brytyjskiej Wspólnoty Narodów (Five Power Defence Arrangements, FPDA): Wielką Brytanią, Australią, Nową Zelandią, Malezją i Singapurem. W kilkunastu innych bazach, garnizonach i placówkach obronnych na terytorium Australii mają swoje siedziby dowództwa różnego szczebla, szkoły wojskowe i inne jednostki organizacyjne RAAF.
Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 4/2016