Schwere Panzer Abteilung 503 w Normandii
Marek Arens
17 lipca 1944 roku dowódca Panzergruppe West gen. Eberbach spotkał się z marszałkiem polnym von Kluge, który objął stanowisko głównodowodzącego Heeresgruppe B (marszałek polny Rommel został ranny w trakcie ataku lotniczego) i powiadomił go o spodziewanym brytyjskim natarciu. Według informacji posiadanych przez Niemców do walk mogło przystąpić co najmniej pięć dywizji piechoty oraz cztery lub pięć brygad pancernych. Montgomery wydzielił do przeprowadzenia operacji „Goodwood” VIII Korpus w sile trzech dywizji pancernych: 11., 7. Dywizja Pancerna oraz Dywizja Pancerna Gwardii, z I Korpusu 3. Dywizja Piechoty oraz kanadyjski II Korpus (2. i 3. Dywizja Piechoty). Główne zadanie miały wykonać trzy dywizje pancerne, które miały uderzyć pomiędzy St. Honornie la Chardonnerette a Escoville, a następnie dojść do drogi Caen-Falaise. Brytyjczycy skierowali do walki prawie 900 czołgów, które uderzyły na dobrze przygotowane niemieckie pozycje obronne. W walkach wziął udział s.Pz.Abt. 503, który jako jedyny batalion czołgów ciężkich w armii niemieckiej dysponował nowymi 67-tonowymi czołgami Tiger II.
Pod koniec kwietnia 1944 roku s.Pz.Abt. 503 dysponował zaledwie 7 sprawnymi czołgami Tiger, była to cena, jaką zapłacili żołnierze batalionu za ciężkie walki na Ukrainie i Galicji. Zapadła decyzja, aby czołgi przekazać do s.Pz.Abt. 509 znajdującemu się w rejonie Kamieńca Podolskiego, a batalion wysłać do Niemiec i odbudować. W połowie maja 1944 roku 1. i 2. kompania przybyły do Ohrdruf w Turyngii, gdzie miały otrzymać uzupełnienia oraz nowy sprzęt. Załogi 3. kompanii na początku maja szkoliły węgierskich czołgistów i przez Lwów i do Ohrdruf przybyły 25 maja.
Dowódcą batalionu był Hauptmann Fromme, kompanią sztabową dowodził Hauptmann Weigand, plutonem przeciwlotniczym Leutnant Fürlinger, plutonem rozpoznawczym Leutnant Broghagen, 1. kompanią Oberleutnant Oelmer, 2. kompanią Leutnant von Eichel-Streiber oraz 3. kompanią Haptmann Scherf. W kompanii sztabowej znajdowały się trzy czołgi (dwa w wersji dowodzenia), a w każdej kompanii: w plutonie sztabowym dwa wozy i po cztery wozy w każdym z trzech plutonów liniowych. Sformowane została także kompania techniczna (naprawcza) dowodzona przez Oberleutnanta Großa, a kompania zaopatrzeniowa powstała dopiero po wysłaniu batalionu na front we Francji.
Szkolenie przebiegało sprawnie i bez większych problemów. 11 czerwca batalion otrzymał 6 nowych czołgów ciężkich Tiger I, a następnego dnia kolejnych 11 maszyn tego typu oraz 12 nowych czołgów ciężkich Tiger II (Panzer VI Tiger II Ausf.B). 14 czerwca otrzymano 6 Tygrysów I, 15 czerwca 5 czołgów tego typu, a 17 czerwca kolejne 5 maszyn Tiger I. Czołgi Tiger I miały stanowić wyposażenie 2. I 3. Kompanii natomiast czołgi Tiger II weszły na wyposażenia 1. kompanii. Czołgi Tiger II pochodziły z pierwszej serii produkcyjnej i były wyposażone w wieże Porsche. Według żołnierzy wyoblony przód wieży sprawiał, że tym samym była ona trudna do trafienia od frontu. Boczne płyty pancerne o grubości 80 mm ustawione pod kątem 30° dawały poczucie bezpieczeństwa, zakładano, że w najgorszym przypadku pociski mogą przebić stropowe płyty wieży i kadłuba, które miały grubość 40 mm. Załogi miały natomiast zastrzeżenia dotyczące rozmieszczenia stelaży na amunicję, które zostało zmienione zgodnie z uwagami załóg. 12 czerwca sztab OB West zażądało jak najszybszego skierowania s.Pz.Abt. 503 na front w Normandii. 15 czerwca do Ohrdurf przyjechał Generlaoberst Guderian Generalny Inspektor Wojsk Pancernych, który zapoznał się ze szkoleniem batalionu i nowymi czołgami. 18 czerwca 1944 roku batalion osiągnął gotowość bojową, a 26 czerwca rozpoczęto załadunek czołgów na wagony kolejowe i skierowano do Francji.
Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia 2/2017
