Schwere Panzerjäger mit 8.8 cm Pak 43/3 L/71 auf Fgst. Panther (Jagdpanther)
Marek Arens
6 stycznia 1942 roku w Mappen doszło do spotkania inż. Dorna oraz inż. Woelferta, którzy pracowali w oddziale konstrukcji artyleryjskich zakładów Fridrich Krupp A.G. oraz mjr Ventza z Waffenprüfämter 6 z Heereswaffenamt (odział zajmujący się czołgami i pojazdami bojowymi). Przedstawiciele Kruppa przedstawili dwa projekty pojazdów uzbrojonych w działo kalibru 88 mm. Idea zbudowania dział szturmowego uzbrojonego w armatę tego kalibru nie była nowa. Konstruktorzy zakładów Kruppa już w 1939 roku rozpoczęli prace studialne nad działem samobieżbym, które miałoby być wyposażone w taką armatę. Początkowo zakładano zbudowanie pojazdu z otwartą nadbudówką i uzbrojenie go w uniwersalna armatę 8,8 cm Flak L/56 - Pz.Slf. mit 8.8 cm Flak L/56 (PzSlf.IVc), bazą miał być kadłub czołgu średniego Panzer IV. Wstępny projekt został przedstawiony przedstawicielom WaPrüf 6 jednak nie zdobył ich uznania. Ostatecznie inżynierowie Kruppa nie zarzucili swojej koncepcji i pomimo braku formalnego zainteresowania prace były kontynuowane i zakończyły się zbudowaniem jednego pojazdu. Wojsko było natomiast zainteresowane projektem ciężkiego działa szturmowego (Sturmgeschütz mit 8,8 cm) z armatą kalibru 88 mm. Podstawowym warunkiem był całkowicie zamknięty przedział bojowy.
Do kolejnych rozmów nad projektem takiego pojazdu najprawdopodobniej doszło pod koniec 1941 roku. Na styczniowej konferencji zaprezentowano dwa wstępne projekty takich właśnie pojazdów. Konstruktorzy Kruppa opracowali wariant z wysokoprężnym silnikiem Kloeckner-Deutz-Stern oraz silnikiem benzynowym Maybach HL90, w obu przypadkach masa maksymalne pojazdów miała wynosić 30 ton, prędkość maksymalna do 40 km/h, przednie płyty pancerne miały mieć maksymalna grubość 80 mm, natomiast boczne do 40 mm. Zaproponowano dwa rodzaje układu jezdnego, na wałkach skrętnych oraz z wykorzystaniem amortyzatorów piórowych. Na kolejnym spotkani, które odbyło się 21 stycznia w Berlinie inż. Wolfert zaprezentował rysunki koncepcyjne pojazdu Pz.Slf.IVc mit 8,8 cm L/71 Geschütz zür Begleitung der Infanterie. Pojazd miał być zbudowana na podwoziu czołgu Panzer IV co według konstruktorów Kruppa miało sprawić, że wysokość pojazdu będzie niższa o 10 cm w porównaniu z pojazdem, którego układ jezdny składać się będzie z wałków skrętnych. Szef WaPrüf 6 płk. Fichtner oraz dwóch pozostałych przedstawicieli ppłk. Von Wilcke inż. Knipkamp zgodzili się z tym argumentem. Zdecydowano także, że z powodu problemów z produkcje silników wysokoprężnych Kloeckner-Deutz-Stern wykorzystane zostaną silniki benzynowe Maybach HL90.
Ogólna koncepcja bryły pojazdy został zaakceptowana i zgodzono się na zbudowanie pełnowymiarowej makiety pojazdu. Konstruktorzy postanowili, że nadbudówka pojazdu składać się będzie z płyt ustawionych pod dużym kątem nachylenia co miało zwiększyć obronę bierną pojazdu. Makieta pojazdu został zaprezentowania przedstawicielom WaPrüf 6 na początku kwietnia 1942 roku. W protokole zalecono kilka zmian, np. miano zwiększyć prześwit pojazdu do 45 cm, zalecono wykorzystanie szerszych gąsienic, które miały zmniejszyć nacisk jednostkowy na grunt, zalecono zamontowanie peryskopów tak aby możliwa była obserwacja na boki oraz do tyłu (zalecono także aby tzw. porty pistoletowe znalazły się w bocznych i tylnej płycie nadbudówki), kierowca miał zostać wyposażony w peryskop z możliwości obserwacji bocznej lewej półsfery, zamontować kopułę obserwacyjna dla dowódcy pojazdu z możliwością montowania karabinu przeciwlotniczego. Zalecono także zmiany w przedziale załogi, polecono zamontowanie łapacza (deflektora) łusek o mniejszych gabarytach, bardziej ergonomiczne rozmieszczenie mechanizmów obroty armaty w płaszczyźnie poziomej bowiem celowniczy miał zbyt mało miejsca oraz zlikwidowanie przyrządów celowniczych do prowadzenia ognia pośredniego a także zmianę ustawienia przyrządów celowniczych do ognia na wprost przez co miał zostać zmniejszona szczelina celownika w płycie stropowej nadbudówki. W efekcie 4 czerwca 1942 roku podpisano umowę na budowę trzech pojazdów prototypowych. Do zbudowania prototypów jednak nie doszło.
Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia 3/2017