„Straż pożarna” frontu wschodniego. Część 4. Rozbicie sowieckiego 3. KPanc w sierpniu 1944 roku

 Robert Wróblewski

W nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 4. DPanc rozpoczęła przegrupowanie, aby zgodnie z poleceniem dowódcy 2. Armii generała Weiβa jeszcze tego dnia głównymi siłami ześrodkować się w rejonie Wyszkowa. Wysłany przodem Pz.Aufkl.Abt. 4 z podporządkowanymi Marderami 4./Pz.Aufkl.Abt. 49 w ciągu dnia miał osłonić rejon koncentracji dywizji i przeprowadzić rozpoznanie do zaplanowanego na ranek 2 sierpnia uderzenie przeciwko czołgom sowieckiego 3. KPanc w Radzyminie.

Początkowo wszystko przebiegało planowo. Wycofanie z frontu pierwszych pododdziałów Pz.Aufkl.Abt. 4 i I./Pz.Gren.Rgt. 12 odbyło się bez zakłóceń. O godzinie 1.30 dowództwo korpusu wydało rozkaz, aby pododdziały 4. DPanc, które miały przejść na zachód przez rzekę Nurzec, kierowały się do Ciechanowca, ponieważ most przez Nurzec został odpowiednio wzmocniony, a prawy sąsiad (292. DP) otrzymał zadanie utworzenia tam przyczółka mostowego. I./Pz.Gren.Rgt. 12, będąc już w odwrocie, rankiem odrzucił z powrotem za Nurzec sowiecki pododdział z 1312. Pułku Strzelców 17. DS w sile 150 ludzi, który pod miejscowością Kostry-Podserkowięta przeprawił się przez rzekę. Także II./Pz.Gren.Rgt. 12 został w nocy wycofany z podporządkowania grupie podpułkownika von Gaudeckera i odjechał w rejon koncentracji Pz.Rgt. 35.

Rano w rejonie Domanowa sowiecka 96. DS zaskoczyła grupę żołnierzy z Werkst.Kp./Pz.Rgt. 35, która odpowiadała za ewakuację uszkodzonych czołgów. Do niewoli trafiło dwóch żołnierzy, a jeden oficer zginął. Przy zabitym podporuczniku znaleziono dokumenty informujące o stanie czołgów Pz.Rgt. 35. Z dokumentów tych wynikało, że I./Pz.Rgt. 35 posiadał 61 Panter, z tego 46 sprawnych i 15 w naprawie, a II./Pz.Rgt. 35 posiadał 80 czołgów Panzer IV, z których 42 były sprawne i 38 w naprawie. Liczby te pokrywają się z zachowanymi meldunkami dywizji.

Pełna wersja artykułu w magazynie TW Historia nr specjalny 4/2017