„Straż pożarna” frontu wschodniego. Walki 4. Dywizji Pancernej w drugiej połowie lipca 1944 roku. Część 1

Robert Wróblewski

27 czerwca 1944 roku rozpoczęto przerzucanie dywizji z Grupy Armii „Północna Ukraina” do Grupy Armii „Środek”. Dywizja posiadała wtedy w pełni wyposażony Pz.Rgt. 35 dowodzony przez pułkownika Hansa Christerna. Pułk składał się ze sztabu, kompanii sztabowej i dwóch batalionów czołgów. Sztab pułku posiadał 3 czołgi dowodzenia Panter Bef, a kompania sztabowa (Stab.Kp./Pz.Rgt. 35) pluton rozpoznawczy z 5 czołgami Panzer IV(lg). Pierwszy batalion czołgów – I./Pz.Rgt. 35 kapitana Ernsta Schaeffera składał się ze sztabu (3 czołgi dowodzenia Panter Bef), kompanii sztabowej (5 Panter i 5 transporterów opancerzonych) oraz czterech kompanii po 17 czołgów. Łącznie batalion uzbrojony był w 76 czołgów Pantera i 5 transporterów opancerzonych. Drugim batalionem był II./Pz.Rgt. 35 majora Fritza Schulza również posiadający w strukturze sztab (3 czołgi dowodzenia Pz.Bef.Wg.), kompanię sztabową (6 czołgów Panzer IV i 5 transporterów opancerzonych) oraz cztery kompanie po 17 czołgów. Razem 73 czołgi Panzer IV(lg) i 1 Panzer IV(k), 3 czołgi dowodzenia Pz.Bef.Wg. oraz 5 transporterów opancerzonych. 15 lipca 1944 roku do pułku dotarło uzupełnienie w postaci 17 nowych czołgów Panzer IV(lg) (przydział numer Pz.K. 977). Zgodnie z meldunkiem dywizji do 16 lipca Pz.Rgt. 35 stracił bezpowrotnie 6 czołgów Panzer IV, 10 Panter.

Również pułki grenadierów pancernych były doskonale uzbrojone. Pz.Gren.Rgt. 12 podpułkownika Grede posiadał sztab i Stab.Kp./Pz.Gren.Rgt. 12 (21 Sd.Kfz. 251), 9./Pz.Gren.Rgt. 12 (7 samobieżnych dział piechoty Grille i 5 Sd.Kfz. 251), 10./Pz.Gren.Rgt. 12 (pancerna kompania saperów – nie została wyposażona w transportery) oraz dwa bataliony grenadierów.Najlepiej wyposażony był I./Pz.Gren.Rgt. 12 majora Wernera Möllera. 1 czerwca 1944 roku batalion posiadał 86 transporterów opancerzonych (40 Sd.Kfz. 251/1, 6 Sd.Kfz. 251/2, 11 Sd.Kfz. 251/3, 5 Sd.Kfz. 251/4, 1 Sd.Kfz. 251/8, 14 Sd.Kfz. 251/9, 6 Sd.Kfz. 251/10, 3 Sd.Kfz. 251/11). Do 16 lipca batalion stracił bezpowrotnie 10 transporterów (6 Sd.Kfz. 251/1, 3 Sd.Kfz. 351/3, 1 Sd.Kfz. 251/10). W tym czasie sztab pułku przekazał batalionowi 3 transportery Sd.Kfz. 251/1, jeden transporter Sd.Kfz. 251/1 został przebudowany na Sd.Kfz. 251/3. Batalion w walce z Sowietami zdobył jeden w pełni sprawny transporter opancerzony Sd.Kfz. 251/11. 16 lipca 1944 roku I./Pz.Gren.Rgt. 12 posiadał 80 transporterów opancerzonych (36 Sd.Kfz. 251/1, 6 Sd.Kfz. 251/2, 9 Sd.Kfz. 251/3, 5 Sd.Kfz. 251/4, 1 Sd.Kfz. 251/8, 14 Sd.Kfz. 251/9, 5 Sd.Kfz. 251/10, 4 Sd.Kfz. 251/11). Drugim batalionem był w całości zmotoryzowany II./Pz.Gren.Rgt. 12 kapitana Georga von Gaupp-Berghausena. Drugi pułk grenadierów, Pz.Gren.Rgt. 33 podpułkownika Gerlacha von Gaudeckera, składał się ze sztabu i Stab.Kp./Pz.Gren.Rgt. 33 (4 Sd.Kfz. 251), 9./Pz.Gren.Rgt. 33 (7 samobieżnych dział piechoty Grille i 2 Sd.Kfz. 251) i 10./Pz.Gren.Rgt. 33 (zmotoryzowana kompania saperów) oraz dwóch zmotoryzowanych batalionów grenadierów – I./Pz.Gren.Rgt. 33 kapitana Kurta Schafera (9 Sd.Kfz. 251/16), II./Pz.Gren.Rgt. 33 majora Heinza Knoche. Do 16 lipca pułki grenadierów straciły 2 działa pancerne Grille, I./Pz.Gren.Rgt. 12 stracił 10 transporterów opancerzonych.

Pełna wersja artykułu w magazynie TWH nr specjalny 5/2016